Je hebt schakers die impulsief hun notatie en andere schaakrommel opruimen (Piet Hein Koning) of onverschillig hun juweeltjes in ruim 60 jaar bij elkaar gespeeld nooit bewaard hebben(Frans Arp).Ik ben meer de postzegelverzamelaar die ook dat onaanzienlijke potje rapid uit negentienhonderdzoveel wil hebben voor in het album. De bescheiden tovenaar Frans Arp ( “Ach het waren vooral mijn tegenstanders die blunderden”) , berucht om zijn foutieve notatie : h5 is a4 en andersom en die snelle afruil is niet genoteerd, was de enige op zaterdag 10 mei 2025, die won. HWP Haarlem-3 werd trouwens kampioen in poule 4D met 11 matchpunten in een poule met 9 teams.. Gefeliciteerd Haarlemmers. Wij zakten na een goed begin weg naar een zevende plek met 7 matchpunten. Deze keer speelden twee invallers mee, Paul Ruber was jarig en onze eigen Leo-I op vakantie.
Frans Arp op bord 4 leverde zijn sterke aanvalspartij tegen de Pirc/Moderne verdediging overigens foutloos in…
Onze invaller op bord 6, Piet Hein Koning speelde solide tegen de sterke HWP-3 speler, tot een blunder bij een afruil, in al wat mindere stelling, het einde betekende. Op de afgelopen clubavond schreef hij even de partij op uit zijn hoofd (zie de aanhef van het verslag). Ik heb intussen de vrijheid genomen hier en daar wat commentaar te geven.
Onze andere invaller op bord 8, Keimpe Knijft leverde degelijk werk af met een nauwkeurige remise.Hij heeft wat commentaar toegevoegd. Bij(A) heb ik een variant aangevuld.
Colleen Otten op bord 1 speelde remise. Haar verhelderend commentaar is bijgevoegd.
Op bord 2 kwam Loek Veenendaal goed weg met remise. Zijn uitgebreide visie is hieronder te lezen.
Tja, dan blijven er voor de oplettende lezer nog wat verliespartijen over. Het is nooit gemakkelijk om een speler die na urenlange verbeten strijd heeft verloren en kapot zit te vragen om “opgewekt” zijn partij van commentaar te voorzien. Een biertje kan nog net.
Dan maar mijn partij op bord 5. Een fout in een klassieke Koningsindische opening kostte een pion en de vlucht in een eindspel met ongelijke lopers hielp ook niet. In een blitz-partijtje diezelfde avond (dat ik hier liever had laten zien) deed ik het wel goed, maar die wraak is niet eens zoet.
Sander Schilthuizen (bord 3) scoort net als ik de laatste tijd wat minder extern, maar behaalde toch 4.5 uit 8. Hierbij het grootste deel van zijn partij waarin hij erg goed stond tot ergens het licht uitging.
Jan Vos op 7 verloor plots een pion en miste direct daarna misschien een kans met scherp spel. Nu kwam dat te laat en de geforceerde poging liep niet goed af.
De verzamelaar in mij is tevreden. Alle acht compleet, nu nog die zegel van Willem III uit 1867 ter waarde van 100.000 euro…
Vorige week werd de laatste NHSB-competitiewedstrijd van het seizoen gespeeld. Het was een jaar waarin alle drie Het Spaarne-teams prima resultaten hebben neergezet. Het Spaarne N1 sloot op 27 maart af met een 4-2 overwinning op WSC De Pion en eindigde daarmee op de 3e plaats in klasse 1B. Klasse 2C telde slechts 7 teams en Het Spaarne N2 was daardoor vrij in de laatste ronde, maar nadat de uitslagen van die ronde verwerkt waren bleken we ook daar de derde plaats te hebben behaald.
Het Spaarne N3 stond twee wedstrijden voor het einde nog laatste in klasse 3D, maar in de laatste twee wedstrijden, allebei thuis, werden nog vier matchpunten behaald, zodat we uiteindelijk op de vierde plaats zijn beland.
De wedstrijd vorige week tegen Chess Society was weer eens typisch voor veel wedstrijden in deze klasse, het kon alle kanten opgaan. Halverwege de avond had ik er een hard hoofd in. Wim was te kwistig met zijn materiaal geweest en verloor daarna kansloos, de partij van Frank was in een bloedeloze remise geëindigd en eigenlijk telde ik ook voor Robert alvast een nul. Nou ja, Piet Hein, Sybe en Peter speelden nog en konden alle drie winnen, maar dan moest alles wel meezitten.
Tot ieders verbazing lukte het Robert echter weer eens om uit een toreneindspel met drie pionnen minder toch nog een halfje te peuren, dat was een niet geringe meevaller. Peter wist in een complexe stelling de winst binnen te halen en Piet Hein moest genoegen nemen met remise. Dat was 2½-2½. Als laatste was Sybe nog bezig en hij bracht gedecideerd het winnende punt binnen.
Omdat ik zelf een interne partij speelde heb ik te weinig gezien om al te inhoudelijke opmerkingen te maken over het verloop van de partijen, maar wat ik wel nog zag was dat de partij van Peter verreweg het spectaculairst was. Gelukkig heeft hij de partij na afloop voor mij nog even leesbaar en correct uitgeschreven, zodat we hem hier kunnen laten zien.
We zien dat zwart na 12. Pxe5 (?) de juiste voortzetting (Pxg3) kiest. Met 15. d4 en 16. e5 heeft wit daarna zeer agressief tegenspel en na het afruilen van de dames op d2 mogelijk alsnog een gelijkwaardige stelling. Kort rokeren door zwart biedt onvoldoende activiteit en de opgerukte pion van wit op e6 wordt een serieus probleem. Wits stukken werken goed samen, maar met zetten als 27. Lh5+ en 28. Te1 verliest wit zijn grip op de stelling. Als zwart na enkele schermutselingen dan toch eindelijk de pion op e6 terug wint, dan staat hij weer gewoon gewonnen met een kwaliteit voor. Een klusje nog wel, maar een blunder van wit beëindigt de partij versneld. Attractief gespeeld van beide spelers, dat zeker!
Uit het KNSB-treffen van 5 april 2025 tegen ’t Saense Paard.
Colleen Otten was zo sportief om haar verliespartij op bord 1 van licht commentaar te voorzien. Op zet 19. miste ze een mooie kans om de dame van zwart in het nauw te brengen. Vanuit een wat betere stelling glipte het voordeel weg tot een matcombinatie van zwart het eind van de partij betekende. Ik had toestemming om hier en daar wat toe te voegen. Dat is aangegeven met (A).
Door perikelen met een nieuwe laptop en weigerende e-mail heb ik misschien niet de partijen van Colleen, Frans, Leo en Loek ontvangen.
Excuses voor het geklungel en ook voor dit late verslag, misschien kan ik de partijen of fragmenten nog invoegen.
Ik wist wel de weg naar de speellocatie Bert, alsmaar rechtdoor.
De wedstrijd:
Niks vlaggenschip, we gingen ruim ten onder aan de Kraakstraat.
Paul Ruber op bord 2 geeft commentaar op zijn partij.
Sander op bord 4 speelde een zware partij. Zijn overwegingen volgen hieronder.
Mijn vleugellam gambiet op bord 5 is alleen de moeite waard door het unieke slot.
We hebben nog gezellig een biertje gedronken.
Jan met nummer 8 had ook een zware middag in een lange partij, vocht zich terug, maar kreeg geen loon naar werken in de laatste fase. Op een haar na miste hij de remise in een lastig eindspel.
HadieSchill… overmorgen een bekerwedstrijd… thuis met Arp, Vos en mij… doe je mee? Appje van Paul Neering op dinsdagmiddag. Ah oke, oke! Tegen wie? Zelf opgezocht: tegen Aris de Heer, sympathiek kluppie uit Midden-Beemster. Ik zegde toe, maar dat lag niet aan Aris de Heer, eerder aan het solidariteitsprincipe (dat ik wel eens geschonden heb, en dat moet ook kunnen).
Daardoor nam ik voor de derde keer in een week achter een schaakbord plaats voor een externe wedstrijd, met de gedachte: ik zit, ik doe een zet, en nog een, en zie wel. Ik dacht eerst nog even puberaal als recalcitrant: wat is schaken toch leuk en mooi en prachtig en kunstig en kunstzinnig! O, wat ontzettend boeiend. Moet je eerst pensionado worden om dat ten volle te beseffen?
Enige verwringing van de geest is mij bij tijd en wijle niet vreemd, misschien wel door een structureel gebrek aan energie dan wel een ‘vol hoofd’ (Doet u alles met uw hoofd? Bestel nu de clear-mind-energizer voor maar 599,- euro bij ‘Klokko presenteert’, u bespaart maar liefst 300 euro!!!). https://www.youtube.com/watch?v=13zg3tXvDvI
Soms denk ik in alle verwringing: die mijnheer daar in het Witte Huis zegt verschrikkelijk zinnige dingen, maar waarom laat hij altijd die lange rode stropdas tussen zijn benen hangen? Is dat niet te missen symboliek van een selfmade business man (You don’t have the cards!) of juist een verlaat kledingadvies van Stormy Daniels? (Dear mr president, is that a gun in your pocket or are you just glad to see me?)
O nee, andere vrouw, andere tijd, andere wereld.
En wat te denken van die grote kleine schaker in het Kremlin? Zijn gezichtsexpressie kent geen grenzen en zijn zelfreflectie ook niet. Wellicht heb ik me jarenlang laten hersenspoelen door westerse media die menen dat de NAVO er geen imperialistische politiek op na houdt. De schellen zijn van mijn ogen gevallen. En trouwens, was de rol van de Amerikanen vlak na 1945 niet wat al te altruïstisch en vol geldverspilling, met die belachelijke Marshallhulp enzo?
Maar goede relativering verdringt ook verwrongen gedachten. Gelukkig. Als pensionado kun je ook gezegend zijn met wolken van kleinkinderen die hun grootvader in hun enthousiasme meeslepen naar het einde van de dag (nee, opa moet voorlezen). Mijn kinderen zijn de peutertijd inmiddels allang ontstegen, maar geen van drieën heeft zich al onledig gehouden met ‘de voortplanting’. Ikke niet weten. Dus is er nog geen grootvader Schill (gaat nog wel even duren). Dus ruim baan voor het schaken! Energie! De wil om te winnen! Dame-offers. Tak, tak, tak! Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Schill, het onverzadigbare schaakmonster. Komt dat zien!
–0–
Aldus trof ik mezelf op 13 maart jongstleden aan bij bord 1. Tegenover me Thomas Broek (bescheiden, innemend en op het oog nog immer onverwoestbaar positief na forse fysieke malheur enige jaren terug). Thomas ken ik van trainingen bij Jop Delemarre in pre-coronatijden. Heb ik goede herinneringen aan. Duffe dinsdagavonden werden in Beverwijk gevuld met aangename schaakinzichten. Paul was daar ook bij.
Na een valse start in de gouden groep van het bekerschaak (verlies tegen ’t Saense paard op een verdwaalde vrijdagavond begin januari) mochten we nu doorstromen naar de ‘Europa League’ van de NHSB-beker waarbij aangetekend dat Aad de Bruijn niet mee mocht doen wegens een te hoge rating op 1 oktober jongstleden, en ik juist wel (Nou moeder, daar was ik wel heel blij om, maar ik had liever een date gehad met een lekkere …..).
–0–
De wedstrijd tegen Aris de Heer eindigde in 2-2, waarbij de nederlaag van Frans Arp op bord 2 niet opwoog tegen de zege van Jan Vos op bord 3. Frans was met zijn gedachten elders, of beter: hij merkte dat de gangen van zijn gedachten stofvrij gemaakt moesten worden, zo zei hij achteraf. Tegenstander Marc Holla won na een Scandinavisch gambiet (1 e4 d5 2 ed5 c6) met zwart een pion op de damevleugel (a3) en verwierf zich alle positionele voordelen die hij zich maar kon wensen (een vrijpion op e4, een loeisterk ros op d5 en open lijnen voor zijn torens). Daar kon Frans weinig tegenover stellen: ik wilde wel aanvallen op de koningsvleugel maar daar kwam niets van terecht. Hij streek de vlag en besloot ‘de stofzuiger van zijn geest’ eens aan te zetten. Misschien helpt dat.
Van de andere partijen heb ik weinig meegekregen. Dat was een goed teken: mijn aandacht ging vooral uit naar mijn eigen stelling, met af en toe een schuine blik op het gestuntel van Ajax-B (correctie Ajax-A) tegen Eintracht Frankfurt. Niet te vaak die barruimte in lopen. Dat leidt alleen maar af.
Keimpe Knijft had al vroeger op de avond geremiseerd.
Jan Vos speelde een lekkere partij tegen Ron de Vink op bord 3, die na een misser in de opening (9. b4) zijn stelling in enkele zetten wel erg tochtig zag worden langs de diagonaal a7-g1. Jan won een pion en liet niet meer los.
De partij tussen Thomas Broek en uw reporter eindigde na een toch niet heel vlakke strijd plots in remise. Wit won in de opening een pion, maar na wat schermutselingen rondom de twintigste zet (Pe5-d3-f4, f7-f6, e7-e5) greep zwart het initiatief na 23. Dxf5, mede dankzij het loperpaar.
We keken elkaar aan. Thomas stak zijn hand uit en zei: ik ben tevreden
met remise… Ik schudde zijn hand, want ik had nog ca 3 minuten en hij een
kwartier. Sympathiek aanbod.
Aldus bekert Aris de Heer verder!
Schill
Het Spaarne (1878) – Aris de Heer (1929) 2-2
Sander Schilthuizen (1938) – Thomas Broek (2009) ½ – ½
Ooit verloren we eens met 8-0 in de KNSB (niet tegen HWP dacht ik), maar dinsdag 11 maart 2025 waren we dicht bij een 6-0 overwinning op stadgenoot HWP.
Weliswaar in de NHSB-competitie en tegen hun N2-team, maar het ratingoverwicht aan HWP-kant maakt de overwinning met 5.5 tegen 0.5 des te mooier.
In de gezellig drukke Sociëteit aan de Zijlweg met een grote interne competitie leverden wij bij chique maar matig plafondlicht, onder het toeziend oog van Bert Bergshoeff, de alleskunner/doener, een glanzende prestatie.
Frans Arp op 4 won binnen 2 uur, toen zijn tegenstander de dame weggaf. Reconstructie van de partij was helaas niet mogelijk.
Loek, op bord 1, speelde een spectaculaire partij. Het commentaar is van Loek zelf. Na de 6e zet van zwart staat het zo:
Tegen enige vergoeding kan ik de eerste zes zetten wel leveren…
Van Paul Neering zijn we intussen een vol punt gewend en hij won ook op bord 5 na een eigenaardig incident. Zijn ervaren tegenstander ging door de vlag zonder het remiseaanbod van Paul (die intussen iets beter stond) te hebben aangenomen. De spelregels zijn onverbiddelijk.
Sander op bord 2 blunderde op de 19e zet, speelde met een nevermind-houding door en bracht met toren, loper en gevaarlijke pion tegen de witte dame een ondekbaar mat op het bord. Vooral de nauwkeurige eindfase is leuk om na te spelen. Zo’n partij met fouten aan beide kanten en wat hulp van je tegenstander is wel de realiteit van het schaakspel.
In mijn partij op bord 3 speelde ik met wit een vroeg Vleugel-gambiet. Het werd afgeslagen, maar de druk op de zwarte stelling bleef groot.
Het onder pressie verdedigen brak de zwartspeler op en een fout maakte direct een eind aan de partij.
Leo Littel speelde op bord 6 als laatste een scherpe remise door dreigingen op de onderste rij.. Misschien komt zijn partij nog binnen.
Na afloop met een biertje wilde ik de versleten grap, dat Leo als enige naar huis moest lopen, niet maken (en deed het toch).
Recente reacties