Ons tweede team in de NHSB-competitie is begonnen met een nuttige overwinning op Chess Society: drie keer een 1 en drie keer een ½ maakten een uitslag van 4½-1½.

Doordat het eerste team nu ook een zestal is geworden is de samenstelling van alle teams t.o.v. vorig seizoen nogal veranderd. Jan Vos, Keimpe Knijft en Joost Jansen, die vorig jaar nog vaste krachten waren in Het Spaarne N1, behaalden gedrieën 2½ bordpunten in deze wedstrijd. Jeroen Loos, Pim Abbestee en Sybe Terwee kennen we nog van het “oude” N2 en zij voegden in totaal 2 bordpunten toe. Pim en Sybe komen dit jaar uit voor Het Spaarne N3, maar zij speelden mee als invallers voor Paul Neering en Richard Breurkes.

Het eerste punt kwam al snel binnen en was van Keimpe:

Oei, dat ging hard!

Op bord 2 speelde Jeroen een solide partij tegen Boudewijn Eijsvogel. Jeroen is (net als Jan) oud-lid van Chess Society en kende zijn tegenstander dus door en door. Remise was de logische uitslag, maar een knap resultaat omdat Jeroen net terug was van vakantie en in juni zijn laatste serieuze partij had gespeeld.

Dat laatste gold trouwens ook voor Joost. Hoewel hij gedurende de lange toernooizomer als arbiter genoeg schaken in de bagage had was het zelf hanteren van de stukken toch weer even wennen. Zijn partij tegen Kees Koper kende een grappig moment op zet 25 (zo vaak zie je niet 6 nullen op een rijtje):

Sybe was steeds in het voordeel tegen Kjeld Broekhaus en tikte de partij netjes uit naar winst.

Pim had in zijn partij tegen Jeannot Tuijnman een stuk moeten geven voor twee pionnen, maar behield een speelbare positie en kon later het stuk weer terug winnen (ook voor twee pionnen), waarna een gelijk eindspel resteerde. Dit was het winnende halfje: 3½-1½.

Wedstrijd voorbij? Nee, geenszins, alle aandacht ging nu uit naar de hoofdmaaltijd:

Lang vreesden we dat Jan het niet ging redden, maar hij zorgde voor een prachtig slotakkoord.

Stel: je woont in IJmuiden en je moet om een uur ’s middags in Purmerend schaken. Hoe laat vertrek je dan? Precies: om even over twaalf. Reistijd: 40 minuten, vertelt de routeplanner. Laat ik hem / haar / het HAL24 noemen, kortweg HAL. Neem over 150 meter de afslag naar Leeuwarden / Purmerend. Zoetgevooisde stem. Mijn richtingsgevoel negerend zal ik HAL volgen. Geen weerstand tegen HAL opwerpen. Is nutteloos. AI en zo. Vechten tegen de bierkaai.

Eerst nog even tanken op de Betelgeuzestraat (Euro, 1,76 euro) en dan bescheiden wegblazen over ’s lands snelwegen (A9, A8, A7). Bestemming: Zorgcirkel Triton, Overwhere. Purmerend. Mooie plek waar schaakclub Purmerend resideert. De routeplanner liegt nooit, zegt mijn ex-vrouw vaak. Misschien wel te vaak. Ze heeft altijd gelijk, daar niet van. (Verder gaan we goed met elkaar om en vinden in een- en dezelfde auto eensgezind de route naar Oostenrijkse skigebieden, achterin ook geen jengelende kinderen meer. Nou ja, bijna nooit.)

Eerstebordspeelster Colleen Otten en uw verslaggever kwamen uiteindelijk slechts vier minuten te laat. We laten de stress en ergernis over de door HAL aanbevolen en uitgevoerde route even buiten beschouwing. Nou ja…. toch even een ergernisventielletje open zetten. We kwamen via afslag Heemskerk in Assendelft terecht. Afslag Heemskerk?? Waarom Assendelft? Eindbestemming gecontroleerd. Goed ingetypt. File voor stoplicht. Wat nu? Overal doemden auto’s op die geen haast leken te hebben. Hoe laat was het? Half een. Aankomsttijd: 13 uur 7, zei HAL inmiddels. Purmerend is toch niet het einde van de wereld? Het leek wel alsof de medeweggebruikers juist op dit tijdstip zich op de weg hadden begeven om twee ‘begeesterde’ schakers op de vroege zaterdagmiddag dwars te zitten. Geïnstrueerd door HAL natuurlijk, dat kan niet anders, AI of geen AI.

Begeesterde schakers? Standaard opening van de conversatie in de auto: Heb jij er zin in vandaag? Nee, ik niet. Jij? Ik ook niet, maar wie weet komt de zininin wel gaandeweg de partij.

(Het was niet eens een stoplicht in Assendelft, het was een stoplicht in het lintdorp ten zuiden ervan. Naam onbekend.)

Goed. Bestemming bereikt, zei HAL. De wedstrijd! Laten we het daar eens over hebben, Andy. Uitslag: 4-4. Een uitroepteken is verdiend, als ik de scores in openingswedstrijden van de laatste jaren in herinnering roep. Maar er had misschien meer in gezeten.

Als ….. niet dan …… Jaja.

–0–

13 uur 55, om en nabij. Ik had me op bord vier tegen Ton van Nieuwkerk in een soort rapid-tempo vergaloppeerd in de opening – zonder er al weet van te hebben -, of er werden al handen geschud op bord zeven. Frans Arp opende de score in ons voordeel. Tegenstander Nico Felten had zich met zwart verslikt in een Najdorf (Dxb2-variant): hij rokeerde kort en moest voor zet twintig de vlag al strijken wegens onafwendbaar mat. Lekker begin.

Kort daarna volgden twee remises, op bord 1 en bord 2. Paul Ruber speelde tegen een oude bekende (Peter Smits) en bood op zeker moment remise aan in een gelijke stand. Colleen Otten verbruikte met wit op bord 1 veel tijd in een interessante variant van het Scandinavisch, kon op zeker moment kiezen voor een sterke voortzetting om de zwartspeler benauwde momenten te bezorgen, maar koos in plaats daarvan voor een remise-aanbod, met een schuine blik op de klok.

Uw verslaggever zelf dacht de opening redelijk soepel te hebben overleefd, maar ’s avonds zei HAL dat 13. e7-e5 dubieus was. En met een neutraal, metalen timbre erachteraan: ach, dat Scandinavisch, moet dat niet gewoon de prullenmand in, mijnheer Schill?

JA!!!, schreeuwden schaakminions in koor in mijn oor. Schaakminions hebben trouwens met al hun grootscheepse asielaanvragen gezorgd voor een onstuitbare asielcrisis in Nederland – tsunami-achtig – waardoor Nederland niet meer van de echte Nederlanders is. Noodwetten en nog eens noodwetten moeten er komen. En snel. De mensen verwachten ook wat. Die stomme, slechtopgeleide eenogen ook, gelukzoekers zijn het, alleen maar bekend geworden door Despicable me part I t/m IV, verder kunnen ze niets en ze houden ook nog eens onze banen en huizen bezet, met hun gebazel en gedoe. En daardoor schijnt ook de zon nog steeds te weinig in ons land.

Tot zover onze nieuwe minister-president D.S. die overigens niet alleen maar briefjes voorleest die de Grote Gehaktbal hem voortdurend toeschuift. Nee, zeker niet. Het is een belediging om iemand dat in dit huis te horen zeggen. Oké, dat zal dan wel!

Let us do some Q and A (k-term van en voor managers): excellentie, wat is er waar van het voornemen om schakers, ongeacht hun status van verblijf, nationaliteit, origine of speelsterkte vanaf 1 januari 2026 te verplichten zowel met wit als met zwart de Hollandse opening te spelen?

Dat is een vraag uit de achterhoede van het maatschappelijk debat. Hier hebben we het vaak genoeg over gehad en daarom verwijs ik voor uw en vooral mijn gemak naar het hoofdlijnenakkoord van jongstleden …..

Maar mijnheer Schaaf, zit dit kabinet er nog wel in 2026?

Deze ministersploeg is geen kleuterklas!

Oké, oké, we dwalen af, terug naar onze verslaggever in Purmerend. Is er nog gescoord in de Zorgcirkel, Andy Houtkamp?

Niet dan ik weet, Hugo, maar ter zake. Tegenstander Ton van Nieuwkerk had op bord vier kunnen profiteren met 14 d4-d5, de zet die Schill verwachtte, maar hij koos na lang nadenken voor 14. Pc3-e4, lonkend naar het zojuist ontstane gat op d6. De verwikkelingen liepen met een sisser af, namelijk in een tamelijk gelijkstaand eindspel met ongelijke lopers en zware stukken. Remise door herhaling van zetten.

Leo Littel op bord 5 had vanuit een Siciliaans ogende opening een tijd lang een iets mindere stand tegen Sanne Visser, maar wist met een tactische grap (Pc4-d2) het evenwicht te herstellen en een degelijke remise te behalen. Goed begin van een nieuw seizoen voor onze man uit Amsterdam.

Op bord 8 kwam Jan Vos met zwart goed uit de opening. Tegenstander Van Someren beging een opzichtige fout (Df4-g3) waarna stukverlies zou hebben kunnen volgen. Jan koos voor een voortzetting die pionwinst opleverde. Hijzelf over zijn partij: ook na de pionwinst leek de stelling te winnen. 21 … f5 was een poging tot actief doorpakken, maar vervolgens ging er tijd verloren met damezetten, waarvan twee weinig zinvol. Wit activeerde intussen zijn stukken en zwart overzag 31 Tb3, waarmee wit de pion terugwon en positioneel in het voordeel kwam. 34 … Dh5 en 36 … f4, in tijdnood gespeeld, kantelden de partij definitief in wits voordeel.

Daarmee trok Purmerend de stand gelijk: 3-3.

Toen restten er nog twee partijen. Loek Veenendaal op bord 3 tegen Pim Jekel en Aad de Bruijn op bord 5 tegen Arno Buijten. Loek speelde de opening niet goed en zag zijn stelling in het verre middenspel afkalven naar een materiele disbalans. Er resteerde een toreneindspel met twee pionnen minder dat hij plichtmatig doorspeelde zolang de partij van Aad de Bruijn nog niet beëindigd was in winst.

Aad maakte van een Caro-Kann een vleugelgambiet. Na het weigeren daarvan ontstond een stelling met een ‘Franse’ pionnenstructuur. Nadat schermutselingen op de a- en b-lijn de damevleugel hadden leeggeveegd resteerde een strijd op de overgebleven zes lijnen, waarbij wit lustig kon gaan opstomen met de f-pion en zwart, al kreupel gemaakt zonder rokade,  afwachten moest. Aad miste een lucratief paardoffer op g6, dat overigens niet zo heel eenvoudig te berekenen was. Ruil van lichte stukken en van de dames leverde een toreneindspel op met twee pionnen meer dat met enig denkwerk het verdiende winstpunt opleverde.

Na het handen schudden gaf Loek zijn partij meteen op en kwamen we op een eindstand van 4-4.

Zal ik hier weer eens de inmiddels versleten anekdote opdissen dat we tien jaar geleden, op een gure januaridag in hetzelfde verzorgingstehuis onze eerste wedstrijd in de promotieklasse wonnen, na een meer dan gevoelige 0-8 thuisnederlaag tegen Heerhugowaard in de eerste ronde? Dat lijkt nu bijna een religieus geworden wederopstanding.

Desalniettemin, dit gelijke spel was verdiend. Let’s call it a day.

Schill

Maandagavond speelden we tegen De Uil. Net als tegen De Vennep spelen we dit seizoen met al onze teams tegen alle teams van De Uil. Meestal verliezen we de wedstrijden tegen De Uil na een spannende avond met een klein verschil, maar dit keer wonnen we. Het zoetst zijn de overwinningen waarbij niemand van het team verliest en ook dat gebeurde: winst voor Frank en Robert, de rest speelde remise.

Om met mijn eigen partij te beginnen, die was al om kwart over 9 klaar. Veel gemanoeuvreer, afruilen van de dames en nog wat materiaal en dan een remise-aanbod op zet 21, tja, dat sla je niet af.

Het voordeel was dat ik daarna veel gezien heb van wat er op de andere borden gebeurd is. De eerste partij die de aandacht trok was die van Wim. Wim had al eerder zijn frustratie geuit dat hij weer zo stom was geweest om in de opening een pion te verspelen, maar kwam nu blij vertellen dat hij hem weer terug had. Ik keek even naar de stelling, het was na zet 14 van zwart, en vroeg me af of hij wel wist dat-ie een stuk achter stond. Hmm, die opmerking hield ik maar voor me en inderdaad was het gepende paard op e4 voor het grijpen al had wit mogelijk nog wel een betere verdediging in huis dan wat nu op het bord kwam. Wijsheid achteraf (en met hulp van de computer) is dat Wim op zet 15 met Dh4+ de winst binnen bereik had kunnen hebben, maar de stelling was wel erg ingewikkeld. De ruil op e5 pakte eigenlijk slecht uit en na de dappere zet 19. … Lxf1 kwam wit vol binnen op h7 voor een verwoestende aanval op de koningsstelling. Hij koos er echter voor om de dames af te ruilen, waardoor de torens van zwart zeer actief kwamen te staan. Mooi moment voor een listig remise-aanbod en dat werd geaccepteerd. De stand was nu 1-1.

Intussen waren op de borden van Frank en Rykle gunstige stellingen ontstaan, had Robert het een beetje moeilijk en speelde Noud een niets-aan-de-hand partij.

Bij de partij op bord 5 had Frank ondanks materiële gelijkheid voortdurend een groot overwicht, maar na torenruil op g3 (zet 29) zou dat voordeel toch vervlakt zijn en had ik het nog moeten zien. De situatie veranderde dramatisch na 29. … Td8, waarmee zwart een volle toren verblunderde en daarna spoedig opgaf, 2-1.

Op bord 4 was Rykle een moeizame openingsfase tegen de altijd lastige toernooitijger Gerard Draaisma goed doorgekomen en hij won plotseling een stuk met de bijna á tempo uitgevoerde zet 22. … c6. Vervolgens leek de partij moeiteloos naar winst te worden uitgeschoven, maar na de 37e zet van wit ontstond een complexe situatie. Ik moet zeggen dat ik als toeschouwer maar één zet zag: 37. … Le3+, maar dat had het grote voordeel in één klap weggegeven. De oplossing die Rykle koos, 37. … Td8, was nauwelijks beter, want de vrijpion op de d-lijn kan niet verzilverd worden en de stelling met één pion minder kan wit waarschijnlijk wel overleven. Niet onverstandig dat hij korte tijd later toch maar berustte in remise. Nog een stukje computerwijsheid: de winnende zet was 37. … Tc1+. Na nog een schaakje op c2 kan de promotie van de witte d-pion worden voorkomen met een zet als Lc7. Nog een hele operatie hoor, je moet het allemaal maar zien.

Noud had al eens bij mij geïnformeerd hoe de stand in de wedstrijd was en ik had hem gezegd dat hij niet te grote risico’s moest nemen en dat remise OK was. Daarom ging hij zetherhaling niet uit de weg ondanks dat hij een licht betere stelling had. Nuttig halfje en de stand werd zo 3-2 voor ons.

Als laatste was Robert nog bezig. Die speelde zoals gezegd een moeizame partij. Ik had het prima gevonden als hij het remise-aanbod, dat hij desondanks kreeg, had aangenomen, maar Robert rook bloed en wilde doorvechten voor winst. Ieder ander zou op de 26e zet waarschijnlijk exf3+ hebben gespeeld, maar hij koos na enkele pionzetten voor het riskante 28. … Ld8 en kwam zo zelfs een pion achter. Terwijl de vermoeidheid vat kreeg op de tegenstander (de witte toren hopte maar doelloos op en neer over de d-lijn) werkte Robert zet voor zet aan een tegenaanval en sloeg uiteindelijk na een kleine onachtzaamheid toe op zet 49, winst en 4-2!

Zo kwam er een mooi einde aan onze vijfde wedstrijd, het was pas de tweede overwinning, dus verdere illusies hoeven we niet te hebben in dit seizoen. We kijken alleen nog uit naar de laatste wedstrijd, thuis tegen Hoofddorp, maar dat is pas in april.

–

Wat gebeurde er op zaterdag 3 februari op de GSV locatie, Schubertlaan 37 te Heemstede? Een KNSB ronde zoals er vele zijn geweest vol gepassioneerde schakers maar deze ronde was toch anders dan de andere. En dan bedoel ik degene die met de zwarte stukken speelden voor het Combi team. Een mysterieuze invloed tussen de spelers op de borden 1, 3, 5 en 7 die met elkaar een onderling verbond moeten hebben gesloten om tijdens de rust met 0 – 4 achter te staan. Degelijke openingen zoals een Spaanse en Caro Kann en een Siciliaan kwamen daar op de borden dus daar lag het niet aan. Als eerste was daar op bord 3 Bré de Roo, die zei een stuk te hebben verloren na amper 30 minuten spelen. De zeer getalenteerde speler die een hoge rating heeft op Chess.com maar met weinig ervaring aangaande de klassieke variant van 40 zetten bedenktijd in 90 minuten nam te snel een centrumpion in de opening waarna witspeler Jan Veerman eenvoudig met een loperzet tegelijkertijd twee paarden kon aanvallen waarvan er één moest vallen zonder enige compensatie. Diepe zucht bij Bré die nog wel doorspeelde maar kansloos ten onder ging. Direct daarop onze dirigent Pim Abbestee, steun en toeverlaat van de laatste externe wedstrijden als puntenpakker, die meteen had opgeven. Gaf pardoes zelf een paard cadeau op veld e5. Witspeler Nico Koning wreef nog even in zijn ogen, keek in het rond waarbij kleine lachrimpeltjes verschenen en nam het paard. En toen er twee zetten later er ook nog met dreiging ontstond op veld h7 was het genoeg.

Maar niet voor uw verslaggever/non-playing teamcaptain. Want 30 minuten daarna, onze onvolprezen 1e bordspeler Theo Kroon, met de mededeling dat ook hij een vol stuk had weggegeven. Geen geldige reden, niet gedwongen door subtiel spel van de sympathieke Volendam speler Jan Tol, maar gewoon in een wat mindere staand beginnend middenspel. Maar de gifbeker was nog niet leeg. Na een korte periode rust te hebben gehad kreeg ik net het verbluffende nieuws dat ook Henk Post een stuk had geblunderd. Weliswaar stond tegenstander Jan Veerman (andere Jan) beter, maar toch. Hier waren dingen gaande waar ik als teamcaptain krachtig tegenop moest treden. Dus tijdens de rust heb ik de witspelers bij elkaar geroepen en hen de boodschap gegeven alles op alles te zetten om nog een gelijkspel te veroorzaken. Onze witspeler Sybe Terwee op bord 6 nam het letterlijk op en ging er vol voor en won door een prachtige combinatie een dikke pion op veld e5.

Tegenstander Henk Veerman (andere Veerman) ging er nog eens goed voor zitten en probeerde tegenspel te creëren met twee verbonden vrijpionnen op de damevleugel. Moeilijke stelling en Sybe nam daar de tijd voor om de plus vast te houden. Te veel tijd want zet 40 moest nog worden gespeeld en toen kwam het besef dat er een nul moest worden genoteerd wegens tijdsoverschrijding. Sybe vervloekte de goden en verliet geëmotioneerd, met slaande deuren, de speelruimte. Kwam nog wel even terug, feliciteerde zijn verbluffende tegenstander en vertrok definitief. Even trilde de zaal nog na en uw teamcaptain nam zich voortaan voor wat rustiger aan te doen tijdens de bespreking in de rust. Het team heeft reeds een verloren stand nu maar nog 3 partijen te gaan. Robert Balm speelde tegen oudgediende Frans Vlugt. Frans heeft wat ratingpunten verloren de afgelopen jaren maar had weinig moeite met onze Robert. De Combispeler deed het naar behoren maar ook hier een groot ratings verschil. Het einde van de partij was nog het leukst toen er een grappig eind motief op het bord ontstond met een promotiepion. Wel de 6de nul van de middag. Langzaamaan begon ik te vrezen om te verliezen met 8 nullen. Op bord 4 Jan Koopman. Ook hier zo’n 200 ratingpunten verschil. Een Morragambiet presenteerde Jan zijn tegenstander Reinier Bodemeijer. Gevochten heeft Jan. Gezocht naar gaten, prikken uitgedeeld. Agressief gespeeld en alles, maar dan ook alles gegeven. Maar er werden, ondanks het late uur, geen cadeautjes meer uitgedeeld. Reinier won en er resteerde nog één partij. En wat voor een partij! Martin Zegstroo, onze zeer ervaren speler tegenover de nummer twee van Volendam, Erik Steur. Een meeslepend gevecht waarin het middenspel de Volendamspeler het voor het zeggen had vanwege een lastige dubbelpion van Martin op de C lijn en een vrijpion voor Erik op de A lijn die in de toekomst voor het volle punt moest gaan. Toch kreeg Martin het voor elkaar de A pion te pakken en plots ook kleine kansen de partij te winnen!! Echter, zover kwam het niet, maar de teamcaptain was zielsgelukkig met het halfje van Martin. Geen 0-8 maar 0.5 – 7.5 verloren. Dat ziet er toch compleet anders uit… toch? Dankzij Martin… wat een speler!

Donderdag 11 januari speelde ons derde team tegen Kijk Uit. Normaal liggen in januari alle externe competities stil vanwege het grote toernooi in Wijk aan Zee, maar voor de derde klasse NHSB was dit jaar toch een ronde gepland in week 2. Samen met een interessant intern programma leverde dat een ruim gevulde speelzaal op in de Laan van Berlijn.

De wedstrijd tegen Kijk Uit liep helaas uit op een grote nederlaag. De vorige wedstrijd, in december bij HWP, werd er helemaal niet onaardig gespeeld, maar werden er op te veel borden plotseling stukken weggegeven. Deze keer werd er veel minder geblunderd, maar was de tegenstander vaak net iets beter.

De eerste uitslag kwam uit de partij van Wim Hoffenaar. Een kleine misrekening op zet 19 kostte een stuk en daarna volgde de ene na de andere ellende. Knap uitgespeeld van de tegenstander.

Rykle van der Heide speelde een gelijk opgaande partij en nadat bijna al het materiaal was afgeruild werd remise overeengekomen.

In de partij van Gerda Schiermeier kwam er op zet 20 een loper op a3 de boel verstoren. Dat kostte een pion, maar nog lang niet de partij.

Na deze 32 zetten was de partij nog lang niet klaar, alleen stond volgens de notatie het witte paard van b4 na de volgende zet op d6. Goede zet, maar geen schaakprogramma dat dat accepteert. Er is daarna wel netjes doorgespeeld: 33. Nd6 f6 34. Ne8 Bb8 35. exf6 g6 36. Ng7 Kf7 37. g5 hxg5 38. Nxg5+ Kxf6 39. N7xe6 Nxe6 40. Nf3 Be5 41. h4 Nc5 42. Ke2 a4 43. bxa4 Nxa4 44. Kd3 Nc5+ 45. Kc2 d4 46. Ne1 Kf5 47. f3 Bg3 48. Ng2 d3+ 49. Kd2 Bf4+ 50. Kd1 Na4 51. Nxf4 Kxf4 52. Kd2 Kxf3 0-1. Misschien komen we er nog eens achter wat er op die 33e zet is gebeurd. Allebei niet gezien waarschijnlijk.

Kijk Uit had een sterke invaller op bord 1, maar juist Robert Balm is iemand die zich daar helemaal niet door laat imponeren. Hij werd in het centrum wel wat terug gedrukt, maar gaf geen krimp, bracht stug tegenspel op het bord en moest uiteindelijk toch capituleren. Geen schande, goed gedaan.

Bij Noud Vromans had er ook zeker een halfje ingezeten. Hij kreeg zelfs remise aangeboden op de 30e zet. Dat had hij maar beter aangenomen, want drie zetten later kon hij na een blunder opgeven. Wel stoer om op winst te spelen, dat zouden er meer moeten doen.

Frank Otten speelde als vanouds de langste partij en hij kon nog wel een half punt aan ons schamele totaal toevoegen. Gedegen en boeiende partij.

Uitslag Het Spaarne N3 – Kijk Uit N
7721747 Robert Balm (1417) – 8190523 Ingmar Visser (1990) 0 – 1
8379767 Noud Vromans (1485) – 7884085 Andries Visser (1596) 0 – 1
6065279 Frank Otten (1426) – 8407300 Paul Koper (1446) ½ – ½
8756055 Rykle van der Heide (1406) – 8573169 Michiel van der Valk (1423) ½ – ½
7291515 Wim Hoffenaar (1419) – 8500558 Vi Quan Tran (1332) 0 – 1
6262883 Gerda Schiermeier-Palm (1319) – 8573180 Vincent Zeeman (1418) 0 – 1
Totaal Gemiddelde rating: 1412 – Gemiddelde rating: 1534 1 – 5