Auto schaakblues Ronde 8: De Wijker Toren 2 – Het Spaarne K1: 7 - 1

Afgelopen weekend was het weer zo ver, tijd voor de 8e en op een na laatste ronde van de zaterdagcompetitie. In het schaakdorp Wijk aan Zee speelde Het Spaarne K1 uit tegen De Wijker Toren 2. Op papier het sterkste team in Klasse 4E, dus de kans op een positief resultaat was klein. Maar het mooie aan schaken, is natuurlijk dat het soms raar kan aflopen.

De dag begon in ieder geval goed. Loek, Fer en Leo waren ruim op tijd aanwezig bij de verzamelplaats in Haarlem. Maar waar bleef Paul (Neering), onze rijder in bange dagen? Hij had een sluiproute geprobeerd, om een vervelende brug te omzeilen, maar kwam vast te zitten bij een vervelend paaltje. Het fietspad bood helaas geen uitweg, dus moest hij rechtsomkeert. Uiteindelijk arriveerde Paul een paar (5) minuten te laat. Ach, de schrijver heeft het dikwijls bonter gemaakt. Dus je hoeft je nergens voor te schamen hoor Paul!

Vol goede moed gingen we op pad, totdat het noodlot toesloeg. Al snel waren we beland in een uitzichtloze file. Onze opgebouwde tijdvoorsprong verdampte, van ruim een halfuur tot slechts enkele minuten voor aanvang. Tot onze schrik, waren we als enige van ons team gearriveerd. Waar is de rest? We waren in ieder geval aanwezig met 4 spelers, maar is dat genoeg voor een gelijkspel?! Gelukkig arriveerde Aad redelijk snel daarna. Zijn buschauffeur was zo vriendelijk geweest om hem voor de deur af te zetten, wat een service! Niet veel later was Colleen er ook. Maar waar waren Paul (Ruber) en Sander?

De wedstrijdleider van De Wijker Toren was gelukkig coulant, en liet onze wedstrijd een paar (5) minuten later beginnen. In dezelfde zaal van het Dorpshuis de Moriaan, speelde namelijk ook het eerste team van De Wijker Toren. Zij speelden tegen Messemaker 1847, een schaakclub uit Gouda. De spanning bij deze wedstrijd was groot, doordat beide teams in Klasse 2C (op dat moment) mede-koploper waren. Er stonden zelfs vier teams gelijk met elk 10 matchpunten, en een vijfde team met 9 matchpunten een matchpunt achter. Was onze wedstrijd dan minder belangrijk? Misschien een klein beetje. Maar degradatie ontlopen, door bordpunten bijeen te sprokkelen, of stiekem een matchpuntje mee te snoepen, is altijd fijn.

Grofweg een halfuur na aanvang, waren Paul en Sander ook van de partij. Het team was compleet. Van de partijen zelf heb ik helaas weinig gevolgd. Leo gaf aan dat hij als een krant had gespeeld. Kop op Leo! Doorbreek dat karma, talentvolle schaker! Paul Ruber begon met een tijdachterstand tegen het altijd optimistische aanvalskanon Arjan Wijnberg. Net als Leo, ging ook de stelling van Paul ten onder.

Colleen kwam goed uit de opening, de stukken van haar tegenstander waren helemaal naar achteren gedrukt. In een betere stelling, lukte het haar niet om het geduld te bewaren, met als gevolg een incorrect stukoffer. Schaken is soms hard, heel hard…

Paul (Neering) speelde een keurige partij. Hij stond lange tijd iets beter, waardoor Cas Kok veel tijd moest investeren. Een prima optreden als supersub, op bord 3! Waar het precies fout is gegaan, weet ik niet. Maar op een gegeven moment stond Paul zwaar onder druk. Dan is een fout helaas snel gemaakt. Volgende keer nieuwe kansen!

Fer stond lange tijd ok, maar een verkeerde paardzet gooide roet in de stelling. De tegenstander kreeg het initiatief, en bracht de stelling van Fer aan het wankelen. Een vervelend vorkje, zorgde uiteindelijk voor het laatste zetje.

Van de partij van Aad en Sander heb ik helaas niet veel meegekregen. Mijn eigen partij was, als ik heel eerlijk ben, totale tijdverspilling en niet de moeite waard. Zwart bouwde een solide stelling op, en smoorde elk initiatief in de kiem. Het resultaat was een volledig lamgelegde damevleugel. Regelrecht anti-schaak, maar gelukkig liet ik mij (mede dankzij de training van Pieter) niet opjutten: als mijn tegenstander niks doet, kan ik dat ook! En dat was dan ook precies wat er gebeurde, met een halfje als gevolg.

Ondertussen speelde het combiteam Het Spaarne-Heemstede in Haarlem hun laatste wedstrijd in Klasse 6B. Een wedstrijd om het kampioenschap, doordat zij als koploper met 10 matchpunten er 2 voorstonden op de concurrentie. Als speler van dit team, wilde Paul (Neering) graag bij de apotheose van deze wedstrijd zijn. Dus gingen we vroeg naar huis.

Aad bleef hierdoor als laatste matador over. Hij moest hard vechten in een iets minder eindspel, maar haalde uiteindelijk toch een halfje binnen. Mijn stem voor schaker van de wedstrijd heb je binnen Aad!

Pech of tijd voor puzzle rush training? Ronde 4: De Waagtoren 3 – Het Spaarne K1: 3-5

Na een goed begin in de 4e klasse KNSB, begint Het Spaarne een beetje spaak te lopen. De oorzaak is vooralsnog onduidelijk. Ontbreekt de vorm, heeft het geluk een dipje, of is het juist een combinatie hiervan?

Afgelopen week (20 november) is op chess.com een nieuwe spelvariant toegevoegd, genaamd `puzzle rush‘. Het spel bestaat uit het oplossen van zoveel mogelijk schaakopgaven in 5 minuten, waarbij elke opgave steeds moeilijker wordt. Het spel eindigt dus na 5 minuten, of eerder als je 3 fouten hebt gemaakt. Hetzelfde principe als bij de sport honkbal, waarbij je na 3 slagen uit bent. Hieronder staat een typische puzzle rush opgave:

Verschillende schaakgrootmeesters hebben zich ondertussen aan het spel gewaagd, waaronder de Amerikaanse grootmeester Hikaru Nakamura, de Nederlandse grootmeester Jorden van Foreest en de Canadese grootmeesters Eric Hansen en Aman Hambleton (Chessbrahs). De combinatie van tactiek, tijdsdruk, laagdrempeligheid en ranglijst maakt het zeer verslavend. Nakamura heeft bijvoorbeeld urenlang puzzle rush gespeeld op zijn stream, om uiteindelijk tot een topscore van 55 te komen.

Gelukkig is het voor een gratis lidmaatschap slechts mogelijk om puzzle rush een paar keer per dag te spelen. Maar het zien worstelen van grootmeesters op een stream, laat zien dat zij ook slechts mensen zijn, met Hikaru Nakamura een indrukwekkende buitencategorie.

De oplettende lezer vraagt zich nu waarschijnlijk af: wat heeft puzzle rush te maken met de externe schaakwedstrijd van Het Spaarne? Het zit zo, dat ik in mijn voorbereiding op deze wedstrijd tegen De Waagtoren 3, ben aangestoken door de puzzle rush hype. Na het bekijken van talloze streams van onder andere Nakamura en de Chessbrahs, heb ik geprobeerd om de topscore (26) van Aad te verbreken. Uiteindelijk strandde ik, na een beperkt aantal (gratis) pogingen, op 25 puzzels, net 1 opgave onder Aad.

Deze training/escapade heeft mij uiteindelijk de wedstrijd gekost, want door nog een paar (laatste) potjes puzzle rush te spelen, miste ik mijn laatst mogelijke trein van 11:50 uur. Waardoor ik pas rond 12:30 uur op Haarlem Centraal kon arriveren. Geen probleem als je om 13:00 uur moet spelen in Haarlem toch? Helaas speelden we deze ronde uit. Waar precies? Helemaal in Alkmaar. Het verzamelen om 12:00 uur was dus onmogelijk voor mij geworden.

Na telefonisch overleg met Paul, besloot ik om direct door te reizen met het openbaar vervoer, zodat de overige teamleden op tijd achter hun bord plaats konden nemen. Halverwege de treinreis gaf Paul aan dat hij graag zelf wilde spelen. Vandaar dat ik het schrijven van dit verslag op mij heb genomen. Sorry Paul voor het te bont maken!

Na een verkeerde afslag en vertraging op het waterkoude Amsterdam Sloterdijk, arriveerde ik uiteindelijk rond 13:45 uur op het Grand Café ’t Gulden Vlies, waar een lieftallige bardame mij de weg uitlegde naar de speelzaal. De speelzaal was hutjemutje vol, doordat 4 teams van De Waagtoren thuis speelden. Hierdoor heb ik de partij van Colleen tegen Paul Toepoel op bord 1 helaas niet zo goed kunnen volgen. Het nalopen van de overige borden geeft de volgende inventarisatie.

Op bord 2 speelt Leo tegen Klaas Jan Koedijk. Er ontstaat een ongewone Siciliaanse structuur met f3 en c3 voor Klaas Jan en een achtergebleven d-pion op d7 voor Leo. Het bord ernaast speelt Aad tegen Rob Freer. De pionnen van Aad op de damevleugel zijn verdampt na een vleugelgambiet, met als compensatie een licht ruimtevoordeel in het centrum en actief stukkenspel. Maar is het voldoende compensatie voor 1 pion? Aad probeert via Dg4 wat zwaktes uit te lokken op de koningsvleugel, maar zwart verdedigt de g7-pion koelbloedig met Kf7. De witte lopers van Aad schijnen door de stelling, maar de zwarte paarden op c6 en f5 houden de stelling bij elkaar. Aad gaat in de denktank. Hoe schakel je deze verdediging uit?

Frans speelt op bord 4 tegen David Baanstra. Er ontstaat een mobiel centrum, waarbij de koning van Frans nog gevaarlijk in het midden staat. Als compensatie heeft hij het loperpaar, maar de zwartveldige loper is zo opgesloten, dat die moeilijk kan deelnemen aan het spel. Op bord 5 heeft Frank de pionnenstructuur van Bert Buitink aangetast (geïsoleerde dubbelpion op de f-lijn), maar Bert heeft hiervoor wel compensatie gekregen in de vorm van een half-open g-lijn. Daarnaast voorkomt de tegenstander van Frank ook de breekzet c4 met b5, waardoor het creëren van tegenspel lastiger wordt.

Sander heeft op bord 6 een iets slechtere pionnenstructuur (3 eilanden) tegen Wim Nieland, maar lijkt met controle van stukken in het centrum voldoende compensatie te hebben. Hoe komt zwart nu verder? Misschien kan zwart de half-open b-lijn gebruiken, om druk te zetten op de witte b-pion?

Het lukt Wim uiteindelijk om de activiteit van Sander in het centrum te neutraliseren.

Van de stelling op bord 8 van Fer tegen Alex Albrecht begreep ik vrij weinig. Na een tegengambiet behaalt Alex met wit een pion op e5, tegenover de pion van Fer (zwart) op d4. De zwarte d-pion lijkt zwak, maar volgens Fer is de d-pion juist vaak erg sterk. Tja, je moet er iets van af weten, voordat je een door Morozevich gespeelde variant durft te spelen.

Als laatste speelt Paul op bord 7 tegen Ruud Nieuwenhuis. Paul heeft met een pion op e5 een licht ruimtevoordeel. De vraag is of Ruud deze (voldoende) kan ondermijnen, bijvoorbeeld via d6.

Dat probeert Ruud inderdaad, met als gevolg een achtergebleven d-pion. Hoe zet Paul hier druk op?

Ondertussen heeft de tegenstander van Fer een sterk paard op e4 gekregen. Fer dreigt hierdoor in de problemen te belanden. Een goed moment voor mij om even aan de spanning te ontsnappen, en de stad in te gaan. Niet spelen is inderdaad best stom. Na een korte stop in een muziekwinkel voor een stemvork, keer ik weer terug in de speelzaal. Op dat moment geeft Fer net op. In de slotstelling verliest hij geforceerd een stuk via een dubbele aanval.

De tussenstand is nu ½-1½, want de partij van Paul is in remise geëindigd. Het volgende fragment komt uit deze partij, en heeft wat weg van een puzzle rush opgave:

Na 22.Pxd5 Lxd5 23.Dxc6 Lxc6 24.Lxc6 Tad8 ontstaat de volgende stelling:

Hoe gaat wit nu verder? Paul accepteerde in deze stelling remise, maar is dat ook terecht?

Hoe staat de rest? Sander staat iets minder in een loper+paard eindspel, doordat wit met een b- en c-pion tegenover een zwarte a-pion een vrijpion heeft.

Frank moet opboksen tegen een sterk paard op e4 en een binnengeslopen dame op b2. Het ziet er erg lastig uit. Aad heeft daarnaast wat progressie geboekt. Maar de stelling van zijn tegenstander is nog steeds erg solide. Het is niet duidelijk hoe Aad de stelling kan kraken.

Net als Frank, staat Frans ook erg moeilijk. Hij wordt via de koningsvleugel belegerd, terwijl de koning nog steeds in het midden staat. Na Lg5 is de lange rokade voor Frans erg moeilijk geworden. Leo staat gelukkig wat beter. In een toren+paard tegen toren+loper heeft hij (mogelijk) een klein plusje vanwege de structuur.

Tijdens de analyse van de partij van Fer, hebben Frank en Frans de handdoek in de ring gegooid. Frans is na de korte rokade soepel opgerold. De partij van Leo eindigt in remise. Dit maakt de tussenstand nu 1-4. Maximaal een gelijkspel dus.

Ondertussen is Sander aan het verdedigen tegen een verre b-pion op b7. Hoe moet hij de dreiging b8(D) tegenhouden na La7?

Sander wint de h-pion, en geeft vervolgens zijn loper op voor de gepromoveerde b-pion. Met zijn paard wint hij op de koningsvleugel een aantal pionnen terug. Meer dan remise lijkt er helaas niet in te zitten, met als gevolg een tussenstand van 1½-4½…

De stelling van Aad is vereenvoudigd naar een gesloten stelling met D+T+L voor Aad tegenover D+T+P voor Rob Freer. De pionnen van zwart staan op de tegenovergestelde kleur van de loper. Dit maakt het lastig voor Aad om zijn loper een functie te geven. In tijdnood probeert Aad via Da6 de zwarte stelling binnen te komen. Hiermee wint hij een pion en wordt de tijdcontrole van 40 zetten behaald. Meer lijkt niet haalbaar, het paard op g7 is een goede verdediger van de basispion op e6.

De tegenstander van Aad zoekt ondertussen tegenspel via de h-lijn. Aad gaat weer in de denktank. Een koningsaanval via de breekzet f5 lijkt teveel te vragen van de stelling. Dus kiest Aad uiteindelijk om de toren op g2 te verdedigen via Df1. Er volgt een afruil van zware stukken, waarna het eindspel zwakke loper tegen sterk paard ontstaat, ruime compensatie voor een pion. Het lukt Rob Freer om de koning te activeren, en tegelijk het veld f5 vrij te maken voor het paard. Is dit eindspel wel remise te houden met wit? Zwart wint na Pxd4 de witte d-pion terug, en heeft nu een gedekte vrijpion! Aad ruilt de loper voor het paard. De tegendreiging van f5 neutraliseert de gedekte vrijpion, waarna het eindspel uitmondt in remise.

Colleen staat in een T+L eindspel met ongelijke lopers een pion voor. Het lukt haar om de zwarte koning af te houden met een toren op de 7e rij. Ze schuift de e- en f-pion langzaam naar voren, maar deze worden geblokkeerd door een loper op e5. Wat nu? Colleen activeert haar eigen koning, en loopt langzaam via de koningsvleugel naar de andere kant van het bord, op weg naar de zwakke pion van zwart op h6. De actieve koning creëert in combinatie met de toren en loper een matnet, waardoor de loper van zwart valt.

De eindstand is hierdoor net als de vorige wedstrijd 3-5. Een lichte teleurstelling, doordat De Waagtoren 3 beduidend zwakker was dan de vorige tegenstander (S.V. Botwinnik). Was het botte pech, of gewoon slechte vorm? De volgende wedstrijd zal het uitwijzen. Komende maand spelen we thuis tegen het sterke team De Amstel.

Loek

De Waagtoren 3 1834 Het Spaarne 1874 5 3
1. Paul Toepoel 1828 Colleen Otten 2073 0 1
2. Klaas Jan Koedijk 1751 Leo Littel 1831 ½ ½
3. Rob Freer 1865 Aad de Bruijn 1952 ½ ½
4. David Baanstra 1850 Frans Arp 1937 1 0
5. Bert Buitink 1869 Frank Taylor 1895 1 0
6. Wim Nieland 1869 Sander Schilthuizen 1881 ½ ½
7. Ruud Nieuwenhuis 1786 Paul Neering 1709 ½ ½
8. Alex Albrecht 1855 Fer Mesman 1715 1 0

Muziek, poëzie en schaken Hein de Vries Schaaktoernooi

Tijdens het opruimen van de laatste clubavond van het jaar, schoot mij te binnen dat Bert een keer had meegedaan aan een schaaktoernooi rond de jaarwisseling. Het bekende Hein de Vries schaaktoernooi, dat traditiegetrouw altijd aan het einde van het jaar in Wijk aan Zee wordt georganiseerd. Het laatste schaaktoernooi op de kalender.

Bert waarschuwde mij wel dat het een bijzonder toernooi is. In de voorgaande edities kwam het regelmatig voor dat een zanger of zangeres, tijdens de partij, aan je bord stond te zingen. Of dat de onbeschreven regel, dat een afgaande telefoon moet worden opgenomen, werd nageleefd. Kortom een uitdaging om jezelf niet teveel te laten afleiden. Iets waar ikzelf redelijk wat moeite mee heb gehad tijdens externe wedstrijden. De keuze was dan ook snel gemaakt, om samen met Bert aan dit toernooi mee te doen. Een gewaarschuwd mens telt immers voor twee.

Zo kwam het dus dat Bert en ik afgelopen weekend, de strijd op de 64 velden aangingen in Café de Zon te Wijk aan Zee. Speciaal bij deze editie was er weer een wisselbeker (de vorige was op magische wijze verdwenen) en aparte bekers voor de groepen (A,B,C). Maar het meest speciale blijft natuurlijk dat elke deelnemer naar huis gaat met minimaal 1 fles wijn!

Het toernooi bestond uit 7 ronden Zwitsers verdeeld over 3 dagen, met een bedenktijd van 1 uur per partij. De partijen heb ik helaas niet genoteerd, maar ik heb mijn best gedaan om de belangrijkste fragmenten te reconstrueren. Hieronder volgt een overzicht van de ronden per speeldag.

Vrijdag (29 december 2017)

1e ronde: Zoals vaak het geval is bij het Zwitsers systeem, zijn de krachtsverhoudingen in de eerste ronde redelijk groot. Dit neemt niet weg dat Bert Kisjes heeft gevochten als een leeuw. Een interessant fragment uit de partij is de volgende stelling:

2e ronde: In de tweede ronde speelde ik tegen de spontane tegenstander Ben de Vries. Aan het begin van de partij vertelde hij mij dat Bram van der Tak, schrijver van onder andere het boek Openingsfouten en finesses uit de Leer goed schaken reeks, vroeger ook lid is geweest van Het Spaarne. Een leuk feitje! De partij tegen Ben ging gelijk op, waarbij ik alleen een klein ruimte voordeel had. Het eindspel dat ontstond werd een instructief voorbeeld van een goed paard tegen slechte loper. Ben verdedigde zich goed en maakte de weg naar winst heel moeilijk, maar de stelling was uiteindelijk net niet te redden.

Een eindspel dat veel techniek vereist om te winnen en heel zuur is om te verliezen, maar ook dat is een onderdeel van het schaakspel.

Zaterdag (30 december 2017)

De zaterdag begon met een adembenemende goochelshow van Serge Héman inclusief assistente, waarbij touwen niet veilig waren. Aansluitend begon de derde ronde met prachtig gitaarspel, waaronder Eine Kleine Nachtmusik van Mozart. Het koste dan ook redelijk wat moeite, om niet mee te zingen met de Classico tekst van Tenacious D.

3e ronde: Naarmate het toernooi vorderde werd de tegenstand steeds sterker. Zaterdagochtend mocht ik het dan ook opnemen tegen Johan Plooijer, een door Aad bewonderde schaker, vanwege zijn degelijke en sterke spel tijdens de Haarlemse Meesters dit jaar. De partij ging redelijk gelijk op, waarbij Johan op een gegeven moment problemen had met de ontwikkeling van de zwartveldige loper.

Het lukte mij uiteindelijk niet om deze inactieve loper uit te buiten. In het toreneindspel dat ontstond speelde Johan net wat te optimistisch, waardoor het volgende fragment voorkwam.

4e ronde: In de vierde ronde speelde ik tegen mede-koploper Rob Spaans. Afgelopen jaar heeft hij een Reisgids voor Schaakliefhebbers geschreven, bestaande uit een collectie van plaatsen met schaakcultureel erfgoed. Op zijn website staan een aantal leuke artikelen, neem dus vooral een kijkje!

Tijdens de partij klonk er prachtig pianospel vanuit de voorzaal van het Café. Een lust voor het oor, maar niet bepaald voor het schaakspel. Vroeg in de partij maakte ik de volgende fout.

Met actief spel probeerde ik compensatie te zoeken voor de pion. In de partij lukte dit door het winnen van het loperpaar en actievere stukken. Maar volgens de stokvis krijgt zwart een voordeel met actief spel in het centrum.

Tussen de vierde en de vijfde ronde was er een heel gevarieerd optreden van de band WaZco uit Wijk aan Zee. Aan het einde van het optreden raakte ik in gesprek met oud-tegenstander Henk van der Eng. Na afloop van het optreden was het tijd voor het gezamenlijke eten. Het hoofdgerecht leek verdacht veel op hachee, aldus Henk. Het belangrijkste was natuurlijk dat het erg smakelijk was. Als toetje was er vanille ijs met chocoladesaus, dat verdacht veel leek op dame blanche, aldus mijzelf.

5e ronde: Het lot stond vast dat ik deze ronde al tegen Henk van der Eng moest spelen. De partij begon langzaam, met een statisch centrum. Maar in het middenspel maakte ik een verschrikkelijke blunder. Een after dinner dip of overmoed, de oorzaak weet ik niet. Het staat in ieder geval vast dat ik slecht rekende. Henk speelde het na mijn blunder goed uit.

Zondag (31 december 2017)

De laatste dag werd geopend met poëzie, voorgedragen door de dichter Maxim Aafjes. Met als slot een prachtige voordracht van Han Kemperink.

In het toernooi was ik met 3.5 uit 5 teruggevallen in de lijst. Het leek er dan ook op dat het winnen van het toernooi bijna niet meer mogelijk was. Dan maar gewoon lekker schaken!

6e ronde: In de zesde ronde mocht ik het opnemen tegen de sympathieke Huub de Vries, een schaker van het Paard van Ree. Het werd een rustige positionele opening. Maar in het middenspel verraste Huub mij plotseling met een stuk offer tegen 2 pionnen.

7e ronde: In de zevende ronde had ik het heft in eigen handen, doordat ik tegen de koploper Wolter Vos mocht spelen. Hij had in de vorige ronde de favoriet Hakan Lane verslagen en stond hierdoor ongedeeld bovenaan.

Het werd een rare creatieve partij, met een onduidelijk spelverloop. De volgende quote van Siegbert Tarrasch vat het spelverloop goed samen:

When you don’t know what to play, wait for an idea to come into your opponent’s mind. You may be sure that idea will be wrong.

Wolter maakte alleen geen fouten, waardoor het spel in evenwicht bleef. Uiteindelijk probeerde ik met een kwaliteitsoffer wat praktische kansen te creëren.

Finale: Na zeven ronden stonden er 4 spelers met 5.5 punten bovenaan, waardoor barrages de winnaar van de wisselbeker moesten bepalen. Onder het prachtige vioolspel van David van Aalderen, werden er halve finales en een finale gespeeld.

In de halve finale speelde ik weer tegen Henk van der Eng. Net als de vorige partij ontstond er een statisch centrum, waarin mijn pionnenketen net wat handiger stond voor een eindspel. Uiteindelijk merkte ik te laat op dat Henk door zijn vlag was gegaan, waardoor ook mijn vlag viel en de partij eindigde in remise.

Er was dus een tweede partij nodig, met verwisselde kleuren. Deze partij kreeg een wat meer dynamisch verloop, wat uiteindelijk uitmondde in een beter toreneindspel voor Henk. Maar na een te optimistische pionnenjacht, kon ik gebruik maken van zijn onveilige koning door een matnet te weven, met uiteindelijk stukwinst.

In de finale mocht ik het opnemen tegen Gerard Kuijs. Het werd een scherpe en gevreesde Portugese variant, waarin de koningen op tegenovergestelde vleugels waren gerokeerd. Een sterk paard zorgde ervoor dat hij een kwaliteit moest geven, met als resultaat een eindspel dat niet meer te verdedigen was.

Na de barrages met veel spanning te hebben overleefd, was ik Schaakkampioen geworden van Wijk aan Zee. Met 2 bekers en heel veel flessen wijn, keerden Bert en ik uiteindelijk tevreden terug in Haarlem.

Grande Dame Toernooi 2017 Ter herinnering aan Käty van der Mije (zaterdag 25 maart)

Op zaterdag 25 maart organiseert Het Spaarne de 2e editie van het Grande Dame Toernooi. Een bijzonder rapidschaaktoernooi, ter herinnering aan Käty van der Mije-Nicolau.

Käty van der Mije was in de jaren ’60 en ’70 een wereldtopper in het vrouwenschaken. Op hogere leeftijd en tot kort voor haar overlijden in 2013 schaakte zij nog enthousiast mee op onze club. Met dit toernooi willen wij haar eren en herdenken op een manier die zij zelf zou waarderen.

Meer informatie over het Grande Dame Toernooi is te vinden via: Toernooien Grande Dame/

Aanmelden kan via Bert Bergshoeff: bertbergshoeff@gmail.com