Een week na de prettige avond in Nieuw-Vennep was er maandag opnieuw een team dat een uitwedstrijd speelde, dit keer het eerste team en wel tegen Aris de Heer.

Aris de Heer speelt in Middenbeemster, een eindje weg, maar prima per bus te bereiken. Bus 305 rijdt in 35 minuten via Amsterdam-Noord, Ilpendam, Purmerend en Zuidoostbeemster van het Centraal Station in Amsterdam naar Middenbeemster en stopt daar voor de deur van het Cultureel Centrum Onder de Linden, waar de schaakclub zijn thuiswedstrijden speelt. En terug gaat de bus ook, laat op de avond zelfs nog elk half uur.

Cultureel Centrum Onder de Linden klinkt groots en het kan zijn dat ik niet het hele gebouw gezien heb, maar het zaaltje waar gespeeld werd was ongeveer van de omvang van een van de zijzaaltjes in de Laan van Berlijn. (Hé, dat is de connectie: Unter den Linden en wij spelen op de Laan van Berlijn!) Geeft niets, voor schaken is niet veel nodig, de ruimte is uitstekend geschikt, de bar kan zelf bediend worden, alleen een analyseplek buiten de speelzaal zou nog fijn zijn. Dat er in Middenbeemster ook echt aan cultuur gedaan wordt was wel te zien aan de tafelopstelling: bord 3 t/m 6 zaten op een soort podium (een opstapje van zeg 30 cm), de hoogste en laagste twee borden op “publieksniveau”.

Na vorig jaar op het nippertje aan degradatie te zijn ontsnapt waren we dit seizoen met overwinningen op Volendam en De Uil veel beter gestart en voorafgaand aan deze wedstrijd stonden we met vijf matchpunten redelijk veilig. Maar Aris de Heer was met twee matchpunten een directe concurrent en om het niet op de laatste wedstrijd te laten aankomen konden we met minimaal een gelijkspel het klassebehoud defintief zeker stellen.

Het voordeel van toeschouwer zijn is dat je het eerste uur gewoon kunt overslaan, want toen ik binnenkwam waren er op de meeste borden nog hooguit een paar pionnen geruild. Bij Jan Vos ging daarna in hoog tempo al het zware materiaal van het bord en volgde een logisch remise-aanbod. Omdat ik de enige vrij rondlopende clubgenoot was vroeg Jan aan mij wat te doen en ik adviseerde hem even met zijn captain, Frans Arp, te overleggen, ook al zat deze zwaar in de denktank. Maar nog voordat we verdere actie ondernamen werden we door een fanatieke tegenstander al erop gewezen dat we volgens de competitieregels niet over het remisebod mochten overleggen. Nou, daar had hij helemaal gelijk in en in feite hadden we dat ook nog niet gedaan. Jan besloot vervolgens zelf maar even de stand op de andere borden te bekijken en nam daarna het aanbod aan, ½-½. (Dat zou ik hem ook geadviseerd hebben, haha!)

Op die andere borden zag het er intussen erg goed uit voor Frans Arp en Sander Schilthuizen. Frans had met zwart de torens verdubbeld op de h-lijn, waar de witte pion al was geslagen, en de gerokeerde koning kwam daardoor zwaar onder vuur, ook al omdat de aanval ondersteund werd door de dame over de diagonaal a6-f1. Sander, met wit, gaf met een loper op h6 continu druk op de zwarte koningsstelling en de andere loper, op g2, belemmerde de natuurlijke ontwikkeling van de stukken van zijn tegenstander danig. Twee prachtige clubbladwaardige partijen die beide gewonnen werden.

Wie het echt zwaar had was Loek Veenendaal. Op bord 1 speelde hij tegen de superster van Aris en ik zag zwarte pionnen op f5, g4 en h4, netjes gedekt door de dame, op Loeks koning afkomen. Daarbij stond er een witte toren myterieus verdwaald op a4 tussen allerlei pionnen ogenschijnlijk weinig te doen. Maar Loek kan een potje schaken en een half uur later waren de dames en een stuk of wat pionnen geruild en zag het er weer hoopvol uit.

Van de partijen van Joost Jansen, Aad de Bruijn, Keimpe Knijft en Leo Littel had ik het idee dat de remise-marge de hele avond nauwelijks werd overschreden, al werd het bij Leo op het laatst nog even billen knijpen. Betere schakers (dan ik) moeten daar nog maar eens hun oordeel over vellen, feit is dat in de loop van het derde wedstrijduur op al die borden remise werd overeengekomen, in de regel zonder overleg met welke captain dan ook. Ja, wel door Joost hoor.

Bij bord 1 ontstond op een gegeven moment wat tumult en toen ik ging kijken zag ik dat Loek plotseling een stuk achter stond. Iets van “een gepende pion is een slechte verdediger” leek het op. Of het nou een kapitale blunder of een geforceerde combinatie was werd me niet duidelijk en dat hoor ik misschien nog wel een keer. Het was jammer voor Loek dat het zo eindigde, want hij had zich knap verdedigd, maar het stond de teamoverwinning niet in de weg: 3½-4½.

Het echte einde van Loeks partij heb ik niet meer meegemaakt, want de bus van half twaalf lonkte en daar had ik na weer een geslaagde avond toch ook wel zin in. Met zeven matchpunten staan we nu zo maar gedeeld tweede. Rare poule weer, ZSC Saende is met twaalf punten al lang en breed kampioen en wij staan daar nu met HWP en De Wijker Toren achter en daar kan Volendam morgen ook nog bij komen. Veilig, dat wel, en dat is een felicitatie aan het hele team waard!

Sommige lezers van de website vroegen zich af of het seizoen al begonnen is.
Jazeker en nou en of, het was alweer de negende clubavond gisteren en ook de KNSB-/NHSB-competities en het Kennemer Open zijn op stoom.
Tja, even een stukje tikken daarover is toch vaak net iets te veel gevraagd na weer een hectische avond of middag.
Maar eens zien of we dat kunnen verbeteren.

Gisteravond kreeg ons topteam Het Spaarne N1 bezoek van De Uil N2, de tweede wedstrijd in klasse 1B nadat eerder uit bij Volendam met 3½-4½ gewonnen was.
De (vele) confrontaties met De Uil zijn altijd boeiende wedstrijden, waarbij, het moet gezegd, wij vaak net aan het kortste eind trekken, maar deze keer niet.
Een tegenslag diende zich aan bij het begin van de avond, Loek meldde zich ziek. Nou hebben wij uitstekende vervangers achter de hand, dus probleemloos schoof Paul Neering in op de opengevallen plek en ook De Uil was niet in de sterkste opstelling, dus excuses bij een slechte afloop waren er niet.
Toch begonnen we hem behoorlijk te knijpen toen eerst Leo en Joost een halfje inleverden en Paul en Frans zelfs het volle punt.
Keimpe en Sander wonnen en trokken de stand weer gelijk en toen kwam het aan op Colleen en Aad.
Hun beider partijen waren inmiddels in de niet-meer-hoeven-te-noteren-fase aanbeland en de toeschouwers dromden samen om deze laatste twee borden.
Aad stond licht beter, maar zijn tegenstander had wel erg veel schaakjes, Colleen had twee torens voor een dame, leek nog van alles te kunnen worden.
Eind goed al goed, de torens van Colleen werkten perfect samen (4-3) en Aad bracht zijn koning het halve bord over naar de veilige velden en kon zo het beslissende halfje binnen tikken (4½-3½).
Handhaving in de eerste klasse is nu binnen handbereik, fantastisch, laat de volgende opponenten maar komen, om te beginnen over drie weken De Wijker Toren N2, weer op donderdag, maar dan uit.