We dachten, voor de deur van ons clubhuis, dat we het noodlot tegemoet gingen, want het zag er naar uit dat Martin Zegstroo niet kwam opdagen, om kwart over zeven. We zouden met z’n vijven gaan rijden naar Chess Society in Zandvoort, het dorp waarbij tegenwoordig eens per jaar veel herrie en stank wordt geproduceerd door de race-monsters. Op het allerlaatste moment kwam hij toch nog, zodat we niet met vijf man hoefden aantreden.
Onze chauffeur (Paul Neering) beschikt over een prima geheugen; hij wist nog precies hoe we er moesten komen. De entree was nogal veranderd in vergelijking met de vorige keer. De barruimte was nu een soort mega-altaar of heiligdom voor Max Verstappen geworden. Al het personeel was in Max. Vriendelijke mensen echter die ons prettig bedienden. Maar het was wel te merken dat de tent niet gesubsidieerd was. Voor een paar drankjes was ik 16,50 kwijt. In de Laan van Berlijn kun je voor dat bedrag als een balletje de deur uit gaan. Maar goed, de speelzaal was groot genoeg om naar behoefte te ijsberen en dat was voor sommige schakers nodig, om de frustraties uit het hoofd te bannen.
We beginnen dit verslag halverwege de avond als na de 23e zet van wit aan het 6e bord, Ton van Kempen, een remiseaanbod doet. Weliswaar staat zwart beter maar teamcaptain Paul Neering (mede-ondergetekende) neemt de tijd om eerst even te kijken of een remise het eindresultaat van de totale score niet negatief beïnvloedt. Bord 1 (Jeroen Loos tegen zijn oude club) staat goed voor Het Spaarne, de stelling op het tweede bord (Martin Zegstroo) is onduidelijk en ook op bord 3 (Paul Mathot) kan het nog alle kanten op. Echter, op bord 4 en 5 staat Het Spaarne duidelijk op verlies en dus wordt het remiseaanbod afgeslagen.
Een half uur later loopt Chess-Society-speler Kees Koper zwaar in mineur rond om te mompelen dat hij klaar is met dat hele schaakgedoe. Hij speelde een goede partij met wit: lange tijd lag hij op ramkoers om zwartspeler Robert Balm tot zinken te brengen, maar Kees kwam met één ruk tot stilstand. Lang had hij naar de stelling gekeken om een beslissende klap uit te delen, maar zag mat in één over het hoofd.
Op bord 5 speelt Pim Abbestee met zwart tegen Willem Elshout, een oud-clubgenoot. Pim over die partij: ‘Willem is een vriendelijke lobbes, maar ik speel niet graag tegen hem. Op de een of andere manier worden het altijd irritante partijen die na een zenuwachtige slotfase in remise eindigen. Dat was deze keer niet anders. Maar nu bakte ik het wel erg bruin. Ik was zo slordig in de opening dat ik een paard op e4 toestond dat niet meer verdreven kon worden. De hele partij moest ik slalommen en verdedigen, om tenslotte toch in een straal verloren eindspel terecht te komen. Geloof het of niet, maar hij had op het laatst drie verbonden vrijpionnen in het midden van het bord plus een toren. Ik had alleen nog een toren. Zo ver heb ik het maar zelden laten komen. Maar een truc in verloren stand, daar ben ik op de een of andere manier wel gehaaid in. Kortom, ik heb hem weten te bezwendelen. Hij lette even niet op omdat hij zo huizenhoog gewonnen stond en liet mij op onnozele wijze twee boeren terugpakken. Zijn koning stond daarna net niet goed, waarna hij zijn pluspion niet kon laten promoveren. Ik kon de oppositie pakken; het werd dus nog remise. Dit soort getrut overkomt mij veel te vaak. Wanneer leer ik nu eens om vanaf het begin een behoorlijke stelling op te bouwen?’
Op deze fortuinlijke remise volgde een winstpartij aan het eerste bord (Jeroen Loos) en een remise aan bord 3 (Paul Mathot), dus hadden we genoeg aan een remise op bord 6. Juist op dat moment had Ton van Kempen van Chess Society een wat mindere stelling in evenwicht weten te brengen, om vervolgens vreselijk mis te tasten. Er kwam een zet op het bord die in één keer zijn koningsstelling openbrak waardoor hij kon opgeven. Toen ook Martin Zegstroo (bord 2) met de zwarte stukken zijn duidelijk minder staande stelling ’tot winst kon voeren’ door zomaar een toren cadeau te krijgen…. tsja …. dan staat er 1-5 op het wedstrijdformulier en ga je toch met een lekker gevoel naar huis. Geflatteerd was de zege wel, ja, zeer zeker wel!
Paul Neering
Pim Abbestee
Bord 1 Jeannot Tuijnman (1719) – Jeroen Loos (1718) 0 – 1
Bord 2 Eric Alferink (1729) – Martin Zegstroo (1768) 0 – 1
Bord 3 Mudra Knook (1734) – Paul Mathot (1639) ½ – ½
Bord 4 Kees Koper (1679) – Robert Balm (1417) 0 – 1
Bord 5 Willem Elsthout (1601) – Pim Abbestee (1547) ½ – ½
Bord 6 Ton van Kempen (1556) – Paul Neering (1619) 0 – 1
Gemiddelde rating Chess S.: 1670
Gemiddelde rating Spaarne: 1618
