Het was een typische herfstdag die zaterdag, wat zon en kans op een regenboog door langskomende buitjes. Op de fiets naar Heemstede met een regencape in de tas. Het Kennemer Open, een Combiteam, VAS7 (wat een club moet dat zijn!), Het Eerste ook wel de Vlaggende Roestbak of zoiets genoemd door heer Schilthuizen en onze tegenstander van vandaag, Opening’64, ieder spoedde zich naar de Schubertlaan. Mijn tegenstander niet, die had zich gemeld aan de Laan van Berlijn, maar dat is hemelsbreed niet zo ver weg.
Onze vaste arbiter Joost Jansen leidde een wedstrijd in de Meesterklasse dus was Paul Neering in zijn element als wedstrijdleider, speler aan het eerste bord van het Combiteam (met remise) en vraagbaak. Dat hij niet tegelijkertijd een moppie muziek bracht was een teleurstelling. Door eigen beslommeringen op het bord heb ik niet veel van de andere partijen of het scoreverloop gezien. De beschikbaar gestelde notaties en commentaren geven dit verslag vorm in samenwerking met Sander Schilthuizen.
Op bord 1 speelde Colleen Otten, hier is haar commentaar:
Loek Veenendaal op 2 verloor helaas. Volgen er nadere details dan zal ik die plichtsgetrouw verwerken.
Sander Schilthuizen op bord 3 speelt graag met zwart en Scandinavisch, ik kan daar over meepraten…
Op bord 4 speelde Paul Ruber. Zijn partij met een Puzzelrushopgave op zet 20.
Frans Arp op 5 is na de centralisatie van de zwarte dame aan zet in het volgende fragment:
Op een lager bord is het iets gemakkelijker scoren en worden foutjes minder snel afgestraft. Mijn partij op bord 6.
De partij op bord 7 van Jan Vos telde ook veel zetten waar hier het eerste deel van te zien is. Rond zet vijftig ging het nog bijna mis door een zetdwangmogelijkheid voor wit.
En dan onze superinvaller op 8 (voor Leo Littel die op vakantie was). Yashin van Kesteren speelt niet zo vaak en dat is jammer, hij kan op alle borden terecht. De strategische aanpak in deze partij maakt indruk.
De einduitslag 5.5-2.5 brengt ons al op 5 matchpunten en een tweede plaats.
Je hebt schakers die impulsief hun notatie en andere schaakrommel opruimen (Piet Hein Koning) of onverschillig hun juweeltjes in ruim 60 jaar bij elkaar gespeeld nooit bewaard hebben(Frans Arp).Ik ben meer de postzegelverzamelaar die ook dat onaanzienlijke potje rapid uit negentienhonderdzoveel wil hebben voor in het album. De bescheiden tovenaar Frans Arp ( “Ach het waren vooral mijn tegenstanders die blunderden”) , berucht om zijn foutieve notatie : h5 is a4 en andersom en die snelle afruil is niet genoteerd, was de enige op zaterdag 10 mei 2025, die won. HWP Haarlem-3 werd trouwens kampioen in poule 4D met 11 matchpunten in een poule met 9 teams.. Gefeliciteerd Haarlemmers. Wij zakten na een goed begin weg naar een zevende plek met 7 matchpunten. Deze keer speelden twee invallers mee, Paul Ruber was jarig en onze eigen Leo-I op vakantie.
Frans Arp op bord 4 leverde zijn sterke aanvalspartij tegen de Pirc/Moderne verdediging overigens foutloos in…
Onze invaller op bord 6, Piet Hein Koning speelde solide tegen de sterke HWP-3 speler, tot een blunder bij een afruil, in al wat mindere stelling, het einde betekende. Op de afgelopen clubavond schreef hij even de partij op uit zijn hoofd (zie de aanhef van het verslag). Ik heb intussen de vrijheid genomen hier en daar wat commentaar te geven.
Onze andere invaller op bord 8, Keimpe Knijft leverde degelijk werk af met een nauwkeurige remise.Hij heeft wat commentaar toegevoegd. Bij(A) heb ik een variant aangevuld.
Colleen Otten op bord 1 speelde remise. Haar verhelderend commentaar is bijgevoegd.
Op bord 2 kwam Loek Veenendaal goed weg met remise. Zijn uitgebreide visie is hieronder te lezen.
Tja, dan blijven er voor de oplettende lezer nog wat verliespartijen over. Het is nooit gemakkelijk om een speler die na urenlange verbeten strijd heeft verloren en kapot zit te vragen om “opgewekt” zijn partij van commentaar te voorzien. Een biertje kan nog net.
Dan maar mijn partij op bord 5. Een fout in een klassieke Koningsindische opening kostte een pion en de vlucht in een eindspel met ongelijke lopers hielp ook niet. In een blitz-partijtje diezelfde avond (dat ik hier liever had laten zien) deed ik het wel goed, maar die wraak is niet eens zoet.
Sander Schilthuizen (bord 3) scoort net als ik de laatste tijd wat minder extern, maar behaalde toch 4.5 uit 8. Hierbij het grootste deel van zijn partij waarin hij erg goed stond tot ergens het licht uitging.
Jan Vos op 7 verloor plots een pion en miste direct daarna misschien een kans met scherp spel. Nu kwam dat te laat en de geforceerde poging liep niet goed af.
De verzamelaar in mij is tevreden. Alle acht compleet, nu nog die zegel van Willem III uit 1867 ter waarde van 100.000 euro…
Uit het KNSB-treffen van 5 april 2025 tegen ’t Saense Paard.
Colleen Otten was zo sportief om haar verliespartij op bord 1 van licht commentaar te voorzien. Op zet 19. miste ze een mooie kans om de dame van zwart in het nauw te brengen. Vanuit een wat betere stelling glipte het voordeel weg tot een matcombinatie van zwart het eind van de partij betekende. Ik had toestemming om hier en daar wat toe te voegen. Dat is aangegeven met (A).
Door perikelen met een nieuwe laptop en weigerende e-mail heb ik misschien niet de partijen van Colleen, Frans, Leo en Loek ontvangen.
Excuses voor het geklungel en ook voor dit late verslag, misschien kan ik de partijen of fragmenten nog invoegen.
Ik wist wel de weg naar de speellocatie Bert, alsmaar rechtdoor.
De wedstrijd:
Niks vlaggenschip, we gingen ruim ten onder aan de Kraakstraat.
Paul Ruber op bord 2 geeft commentaar op zijn partij.
Sander op bord 4 speelde een zware partij. Zijn overwegingen volgen hieronder.
Mijn vleugellam gambiet op bord 5 is alleen de moeite waard door het unieke slot.
We hebben nog gezellig een biertje gedronken.
Jan met nummer 8 had ook een zware middag in een lange partij, vocht zich terug, maar kreeg geen loon naar werken in de laatste fase. Op een haar na miste hij de remise in een lastig eindspel.
NHSB Bekerwedstrijd Goud ’t Saense Paard – Het Spaarne te Zaandam 3 januari 2025
Op station Haarlem trof ik Bert, net zo’n OV-er als ik en met een kleine vertraging pakten we de trein naar Sloterdijk en Zaandam. Bert wist de wandelroute naar BOKO, het biljart- en schaakcentum. Oudere dames en heren sjoelen en dammen daar ook. In duister Zaandam raakten we wat verdwaald tussen de parkeergarages, de hekken, de trappen en een verlaten Koopgoot (naar Rotterdams model) met een langzaam slingerende kerstverlichting boven een enkele schichtige voorbijganger. De taxistandplaats was ook onvindbaar, toen de tijd begon te dringen. Helemaal niet gezellig, Zaandam station was gerenoveerd en dat probleem hebben we van alle kanten bekeken. Uiteindelijk bevestigde een rokend stel in een geparkeerde auto de route die Bert intussen had herkend. Gewoon rechtdoor. Loek en Frans gingen met de hybride Mercedes van Loek’s vader vanuit Heemstede. Zij zaten al aan de borden toen wij ontspannen de speelzaal betraden.
De wedstrijd.
Bert had zichzelf het liefst geofferd op bord 1 tegen de grote Manuel Bosboom. Deze tactische opstelling ging niet door, maar hij kreeg wel een tegenstander met ruim 300 elo-punten meer aan bord 4. Bosboom had andere verplichtingen.
Bert was niet onder de indruk en leek de witte pionnenstorm met vindingrijk spel te breken.
Frans Arp speelde op bord 3 een Franse partij met tegengestelde rokades. Toen zwart een kansrijk kwaliteitsoffer miste nam Frans het initiatief over en won een paard in de tijdnood van zijn tegenstander.
Mijn eigen Pirc-opening op bord 2 kon ik met tempoverlies verrassend in een soort Frans veranderen. Toen er definitief een wit paard op d4 zou belanden koos ik voor een aanval op de g- en h-lijn. Het leek best lastig voor wit, maar in de slotfase werd ik vakkundig weggetikt.
Loek op bord 1 kreeg (op zijn verjaardag!) een veelbelovende stelling en leek af te wikkelen naar het volle punt. Helaas miste hij in het verre eindspel het verdiende cadeau, ook dankzij het hardnekkige tegenspel van de zwartspeler.
Een kleine nederlaag met wat pech tegen een sterker team. Goed dat we ons niet hebben teruggetrokken.
De eerste wedstrijd op een nieuwe locatie, en de laatste van het seizoen. De wedstrijd vond plaats in Heemstede, in een hybride van buurtcentrum en kinderdagverblijf te midden van robuuste bakstenen twee-onder-een-kap-woningen uit de jaren ’30, met lustig glas-in-lood. Het voelde een beetje als een uitwedstrijd. Niet qua sfeer, zeker niet. Ik was er nog nooit geweest. Goeie speelplek: je kunt in ieder geval uit ramen kijken, naar een speelplein waar een jonge vader voetbaltrucjes leert aan zijn zoon (of andersom?). Aan de muren hangen goed bedoelende schilderijen waarvan je denkt: zou ik dat aan de muur hebben willen hangen? Even over nadenken…
Goed, na de vorige wedstrijd tegen De Waagtoren 3 (4-4) doemde opeens promotie op naar de 3e klasse. Daaraan heb ik gistermiddag niet gedacht, en de anderen wellicht ook niet, wel aan het spelen van een lekkere partij. In de wedstrijd van gisteren werd er nipt gewonnen van Kennemer Combinatie 3 dat met enige invallers aantrad. Na afloop, gisteravond, toen ik thuis de website van de KNSB raadpleegde, dacht ik even dat promotie onvermijdelijk was, gelet op het aantal matchpunten (negen). Haha, nou, liever niet.
De score werd simultaan geopend aan bord 4 en bord 1. Teamcaptain Paul Neering bood tegenstandster Sacha Valster-Schiermeijer remise aan na een vluchtige blik op de andere borden. Juist op dat moment verloor eerstebordspeelster Colleen Otten zich in een tactisch slippertje dat een stuk kostte. Hieronder de korte partij, met commentaar van Colleen zelf.
Ach, het was natuurlijk een wedstrijd om de baard van de keizer, maar het valt niet mee als je als eerstebordspeelster voor even je haviksblik verliest. Paul zag na afloop van zijn partij dat hij een dikke plus had kunnen krijgen met e5-e6, Lf7-e6 en Tc5xd5. Pionwinst en zwart heeft daarna ook een toch wat verkrampte positie. Hij had spijt van zijn remise-aanbod.
Tegen een uur of vier was de strijd uitgedund tot drie borden. Vanaf mijn plek zag ik Robert Balm voor Combiteam KL2 een slechter eindspel verdedigen tegen een oud-leerling (Douwe Sternfeld). Het werd remise. Combiteam KL2 behaalde een klinkende overwinning op Caissa 5, mede dankzij zeges van Theo Kroon, Ewout Muller en Wim Hoffenaar, die losjes rondlopend even kon genieten van een gewonnen stand in een toreneindspel. Daarmee verdween het Combiteam echter niet van de laatste plaats in klasse 5E. Wel een lekkere overwinning aan het slot.
Eerder op de middag produceerde invaller Joost Jansen een geruisloze remise op bord 8, meer zat er niet in. Fer Mesman speelde een vlotte partij tegen Michiel Terwee (bord 6). Hij kwam met voordeel uit de opening – hoe Lc8 en Ta8 te ontwikkelen zonder materiaalverlies -, en toen de zwartspeler het even liet liggen (met Td5?!) won Fer een pion in een stelling die veel meer beloofde. Er verdwaalde een zwarte toren op de witte damevleugel waarna mat opdoemde. Er was een lichte hapering door gebrek aan tijd (33. Dg4 in plaats van het veel sterkere 33.De5) maar het matbeeld was er niet minder fraai om, helaas voor Michiel.
Frans Arp (bord 3) zat als een mastodont die van wanten weet – ik denk als een goedlachse herbivoor die ook wel van een goed bbq-hapje houdt (dus eigenlijk is hij een omnivoor) – achter het bord en zag zijn tegenstander, Frans van Casteren, een verkeerde keus maken waardoor Arp een dame overhield tegen een toren en een paard. Na een schaakje op d4 was verder weerstand bieden, hopen op de welbekende “vesting”, er niet meer bij voor de witspeler. Daarmee was Het Spaarne op voorsprong gekomen. Hieronder de partij met een belangrijk moment op zet 18 (notities Schill):
Plots werd de partij tussen Edward Scholtens en Aad de Bruijn op bord 2 remise. Aad zette de partij vanuit een gambiet mooi op, en toen kwam er een torenoffer op e6 (!). Hieronder de partij met kort commentaar van Aad.
Uw verslaggever speelde tegen Sybe Terwee op bord 5. We volgden tot ca. zet tien dezelfde opening als een maand of twee geleden (na een kwartier nadenken begon het mij te dagen). Met c5-c4 greep ik het initiatief om te profiteren van de ietwat ongelukkige positie van de witte dame. In een riante stellling ontglipte me echter een onnauwkeurigheid (concentratiegebrek door gemakzucht ingegeven, zoals wel vaker): 18. … Lxb2. Ik had de “terugzet” Da4-c2 overzien. Lxb2 was natuurlijk geen blunder, maar toch, zo’n blinde vlek voelt onaangenaam. Grappig is nog de variant die leidt tot een “bijna-mat”: 19 Dc2 Pe5 20. Dxb2 Pxf3+ 21. Kg2 (in de partij speelde wit Kh1) Dd5 (beter is Dxb2) 22. Dxb7 Lh3+ 23. Kxh3 Pg1+ 24. Kh4 Dh5mat. Uiteraard is Kxh3 niet verplicht.
Bleef over de partij van invaller Paul Mathot tegen jeugdspeelster Stella Honkoop (bord 7). Ze had onlangs furore gemaakt bij het NK Jeugd. Paul leek rondom de veertigste zet ook niet kansloos met verbonden vrijpionnen op de e- en f-lijn, anderzijds had de witspeelster een vervelende penning van een paard op g7 in het vizier. Ze wist, ondanks tijdnoodperikelen vlak voor de veertigste zet, het eindspel van torens en paarden naar zich toe te trekken. Eindstand 4.5-3,5.
Daarmee kwam Het Spaarne op negen matchpunten. Lang niet vertoond! Gefeliciteerd, maar die promotie zit er gelukkig niet in voor ons knoeiersteam. Daarvoor zijn we zo’n beetje de slechtste nummer twee uit de vierde klasse.
Recente reacties