Forse en nuttige overwinning van Het Spaarne 1 op Aalsmeer 1 Ronde 8: S.C. Aalsmeer 1 - S.V. Het Spaarne 1: 2 - 6

Aad de Bruijn, met wit op het eerste bord, opende gewoontegetrouw heel scherp, maar trof in Willem Hensbergen een tegenstander die er even hard tegen in ging. Zo zagen we al vrij snel een wit paard op a8 en een zwart paard op h1 in een open stelling waarin stukken hingen of gepend werden. Een duel op buigen of barsten. Na een aantal nauwkeurige zetten haalde Aad het punt vrij snel binnen.

Frans Arp op bord 3 kreeg niet veel kans om zijn combinatietalent te etaleren, maar kwam wel in positioneel voordeel, dat ook hij zonder veel moeite kon verzilveren.
Fer Mesman (bord 5) kreeg het veel moeilijker en speelde een lange partij. Eerst leek er niet veel aan de hand. Fer behield lange tijd zijn pluspion in het hem voorgeschotelde Wolgagambiet, maar toen hij een winstpoging ging doen, raakte hij niet alleen die pion kwijt maar ook nog een tweede. Gelukkig stond zijn koning in het toreneindspel zo gunstig dat zijn tegenstander (bepaald niet de zwakste) het remisevoorstel wel moest accepteren.

Onze vierde witspeler, Paul Neering op bord 6, probeerde wel iets, maar ging niet echt tot het gaatje en sloot al vrij snel vrede met Bosman. Hetzelfde gebeurde tussen de twee ongeveer even sterke invallers, Paul Mathot en Hugo Jansen op bord 8. Halverwege de wedstrijd stond ons team door deze twee remises en de zeges van Aad en Frans al met 3-1 voor. Loek, Sander, Fer en ondergetekende dienden nu deze voorsprong te behouden en liefst uit te bouwen.

Loek Veenendaal, op bord 2, moest met zwart optornen tegen Theo Hendriks, een boven 2000-er. Dat ging hem goed af, tot een wat mindere positionele zet de partij liet kantelen. In de tijdnoodfase raakte Theo op een zeker moment het initiatief kwijt, daarna de draad en tenslotte moest hij tot vrijwel ieders verbazing zich met de nederlaag verzoenen. Loek speelt een heel sterk seizoen! (4-1)
Sander kreeg te maken met invaller Jan Brugge die zich bepaald niet gewillig naar de slachtbank liet leiden. Hij kreeg onder opoffering van een kwaliteit een mooie stelling met gevaarlijke pionnen op de damevleugel en Sander moest al zijn verdedigingskunsten aanwenden. Ook dit lukte echter, sterker het leek er even op dat hij in het voordeel zou komen, maar dat was schijn. Remise dus, net als bij Fer, en de stand was nu 5-2.

Tenslotte dan mijn partij tegen invaller Koen Beentjes. Na de opening begon een lang manoevreren, waarbij ik eerst het initiatief kon overnemen en daarna duidelijk beter kwam te staan. Ik investeerde daarin echter veel tijd, waardoor mijn laatste zetten voor de tijdcontrole (bij zet 40) niet zo best waren. Koen pakte een kwaliteit, maar ik had in mijn loperpaar nog wel enige compensatie. Op zet 42 ontsnapte aan Koen een verleidelijke maar positioneel zwakke zet, die mij in staat stelde om een gevaarlijke koningsaanval te ensceneren. Die sloeg verrassend snel door: op zet 50 stond wit voor mat of dameverlies en moest capituleren. Einduitslag 6-2 voor Het Spaarne!