Kennemer Combinatie 13 winnaar van bloedstollende topper

6 februari 2009 (door Bert Bergshoeff)

Gisteravond speelde het tweede donderdagteam, Kennemer Combinatie 13, de thuiswedstrijd tegen het andere team dat nog zonder puntverlies was in de vierde klasse C, HWP Haarlem 7. Na de eerste drie gewonnen wedstrijden is het enthousisame onder de vaste spelers en de vaste invallers zo groot, dat ik als captain opnieuw mijzelf niet hoefde in te zetten als speler, zodat ik mij geheel aan de coaching kon wijden. Ik moet zeggen dat na minder dan een uur spelen de stand op de borden zodanig was dat er alle reden was om mezelf stevig te gaan bezatten. Robert Balm was tegen Frits Bakkes in de opening een stuk kwijtgeraakt, Wim Hoffenaar tegen Nico van Roon een kwaliteit, Astrid Smit stond al snel twee pionnen achter op Huub Elzerman en ook Paul Mathots pionoffer tegen Ger Dekker was dubieus. En terwijl er op de andere borden niets van compensatie te bespeuren was besloot Nico Huyboom na 11 zetten maar eens, zonder overleg, remise aan te bieden aan Pieter Levasier, een aanbod dat Pieter, wel na overleg met zijn captain, gretig accepteerde. Maar ach, Nico is Nico en daarom speelt hij ook op bord 1, dan hebben we in elk geval een halfje tegen de sterkste speler van de tegenpartij; hij is daar vrij betrouwbaar in.

Met nog twee Korte tijd later valt de eerste nul: Astrid kan het niet bolwerken, geen schande, want normaal gesproken spelen er niet zulke sterke spelers op bord 8 in de vierde klasse. Vervolgens begint het wachten op het onvermijdelijke. Laconiek paraderende HWP-ers doen het ergste vermoeden en een uitslag als 2-6 of zo hangt in de lucht. Maar er is niemand die zo optimistisch kan doorspelen in een totaal verloren stelling als Robert en dat geeft toch een sprankje hoop. Wim Hoffenaar wint een stuk terug en lijkt plotseling gewonnen te staan. Gerda Schiermeier krijgt in een pot-remise-stelling remise aangeboden van Ton Deutekom. Ik kan niet anders dan haar te vragen om door te spelen. Van de partijen van Frank Otten begrijp ik nooit iets, maar veel gebeurt er nooit, zo ook nu tegen Rens Zuiderveld, dus er is altijd kans op een verrassing. Joop Lambert heeft tegen Charles Hensen een pionnetje gewonnen, maar doet vervolgens een onreglementaire damezet, terwijl hij schaak staat. Gelukkig kan hij geen reglementaire zet met de dame doen en blijft de schade beperkt. Met veel overtuiging wimpel ik de claim van HWP op twee minuten extra bedenktijd voor Charles af. Geen idee of dat juist is, maar het wordt geaccepteerd en hopelijk sterkt het Joop. Dan is Wim de eerste, die het volle punt inbrengt, en stuurt Gerda op geweldige wijze haar pionnen naar de achterste rij. Robert heeft eerst twee pionnen teruggewonnen voor het stuk, maar verliest die weer en staat nog steeds straal verloren. Paul heeft het geofferde pionnetje eindelijk terug en lijkt lekker in zijn vel te zitten, maar vergeet wel af en toe z'n klok in te drukken en komt daardoor ook nog eens in gigantische tijdnood. Gerda wordt (na Wim) de tweede held van de avond, d.w.z. ze wint meesterlijk. Frits Bakkes lijkt wel de kluts kwijt en er is één iemand tegen wie je dat nooit moet doen: op een gegeven moment heeft Robert zelfs twee dames gehaald en kan hij niet meer verliezen. Hij wint en verklaart dat naderhand met het cruijffiaanse: "Ja, ik stond verloren, maar hij had niets!"; de derde held. Bij Frank is inderdaad iets onverwachts gebeurd: hij verliest, 3½-2½. Joop speelt in toernooien de sterren van de hemel, maar heeft het in externe wedstrijden, tegen mindere tegenstanders, altijd moeilijk. Ook nu verliest hij een kwaliteit, maar hij houdt wel spel. Plotseling ontsnapt aan de mond van zijn tegenstander een remise-aanbod. "Aannemen" bits ik tegen Joop. 4-4 Zou me al heel prettig lijken, maar eerlijk gezegd kan ik de stelling moeilijk inschatten. De verwijtende blik van HWP-captain Hans Spanjersberg richting Charles geeft me het gevoel de juiste beslissing te hebben genomen. Paul is door de tijdnood heen, maar blijkt toch veel minder te staan dan ik gedacht had. Weer even later valt het weer mee, ik snap er niets meer van. Dan het remise-aanbod van Paul en jawel, Dekker accepteert het. We winnen: 4½-3½, ongelooflijk, wat een avond!

Met nog twee wedstrijden te gaan gloort nu het kampioenschap en de promotie, maar eerst nog een zware klus op 2 maart: uit naar ZSC Saende. Belangrijkste opdracht voor de captain: zorgen dat iedereen erbij is, dan moet het kunnen.