Eerste winst voor KC3

10 februari 2008 (door Rob de Haan)

In de uitwedstrijd tegen DD-2 (Den Haag) heeft het derde team dan eindelijk eens de volle winst kunnen pakken. Gemakkelijk ging dat zeker niet en ook is dit achttal nog beslist niet “veilig”. Terwijl Moerkapelle steeds vaster op de laatste plaats wordt genageld (hun enig matchpunt werd tegen K.C.-3 behaald!), is de strijd om het ontlopen van de tweede degradatieplaats nog geheel open. Daarin heeft ons team het zwaarste traject af te leggen. Maar het was duidelijk dat al onze spelers beseften dat het zaak was de laatste strohalm te grijpen.

Door verhindering van Frans Arp was een invaller nodig, die werd gevonden in de persoon van Lowie van Oers. Hij wist aan het achtste bord (met zwart) stand te houden. Nog in de opening bracht zijn tegenstander een sterk schijnoffer, maar Lowie hield het hoofd koel, kon zich tegenkansen scheppen en boekte in het toreneindspel een welverdiende remise.

Al uren daarvoor had Wouter Roggeveen na een agressieve opening een vol punt binnengehaald. In eerste instantie leek hij te ver zijn gegaan, maar de zwartspeler (Kort) deed het daarna niet al te nauwkeurig en liet zich tenslotte door een eenvoudige combinatie verrassen.

Aan het eerste bord zette Aad de Bruijn (wit) zijn tegenstander ook al een gemeen gambiet voor, met als compensatie voor de geïnvesteerde pion aanhoudende druk. Naar mijn gevoel iets te vroeg speelde Aad zijn troeven uit, die bestonden uit een schijnoffer van een stuk (dat werd geweigerd) en een schijnoffer van de dame, dat werd aangenomen. Na herovering van het materiaal bleef er een eindspel met ongelijke lopers over, dat aan beide partijen geen winstkansen bood.

Gerard Snijders (“op 2”,zwart) speelde weer rustig en secuur en kon na het verkrijgen van gelijk spel zelfs het initiatief nemen. Positioneel stond hij al beter, toen Segers een wending over het hoofd zag en een stuk moest inleveren. Toen was het natuurlijk snel met hem gedaan.

Aan het derde bord ging het verkeerd. Ronald Keizer (wit) leek kansrijk spel te hebben en bracht op zeker moment een stukoffer dat er goed uitzag. In de combinatie zat echter een lelijk gat, waardoor hij een pion en de kleine kwaliteit achter kwam. Munninghoff liet de hem toegeworpen kansen niet ongebruikt en scoorde dus tegen.

Hicham Boulahfa (bord 4, zwart) kwam met voordeel uit de opening en won een pion. Zijn tegenstander kroop echter niet in zijn schulp, maar investeerde nog een tweede pion om een herhaling van zetten af te dwingen. Het is waarschijnlijk dat Hicham ergens de winst heeft gemist, hij zal dat ongetwijfeld nog wel uitzoeken.

Na een onregelmatige opening leek Tim Roosink geleidelijk wat in het nadeel te komen. Hij slaagde er echter in een gelijkstaand eindspel te bereiken en sloot tenslotte met Vink vrede.

Tenslotte Max Kerkvliet. Die was pas tegen zes uur klaar. Zijn tegenstander, Rost van Tonningen, zette (met Wit) een gevaarlijke koningsaanval op en het is waarschijnlijk dat die ook had moeten doorslaan. Maar onder opoffering van veel tijd speelde Max inventief tegen. De laatste zetten voor de tijdcontrole moest hij in seconden uitvoeren. Wit liet zich meeslepen en raakte in het geweld een stuk achter. Toen moest worden bekeken of er echt 40 zetten waren gespeeld (ook Wit had de laatste zetten niet genoteerd en het had Max aan tijd ontbroken om daartegen te protesteren!). Gelukkig bleken er precies 40 zetten te zijn uitgevoerd. Wit speelde nog even door en bood toen remise aan. Omdat Wit een paar pionnen voor het stuk had en met een remise de overwinning van K.C.-3 zou worden bereikt, stemde Max tot ieders opluchting in met het vredesvoorstel.