| 1 februari 2015 (door Bert Bergshoeff) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Na de eerste twee wedstrijden vonden we onszelf tot onze verrassing terug op de gedeelde eerste plaats. Toen hadden we al het voornemen om in de thuiswedstrijd in december tegen Aalsmeer 4, het op papier één-na-zwakste team uit de poule (het zwakste team zijn wij zelf), het behoud van de plek in de derde klasse maar meteen veilig te stellen. Dat lukte ook, zij het met de kleinst mogelijke marge (3,5-2,5). Vervolgens mochten we de resterende vier wedstrijden allemaal verliezen en dat zouden we waarschijnlijk ook gaan doen, want die zijn allemaal wel beter dan wij.
Maar afgelopen donderdag wonnen we ook de vierde wedstrijd, tegen Het Paard van Ree, een uitwedstrijd die om logistieke redenen in de Laan van Berlijn werd gespeeld. Nou hebben wij één voordeel ten opzichte van de andere teams in de derde klasse E. Als bij ons een paar vaste teamleden niet beschikbaar zijn, dan hebben we de luxe-invallers Marco Deurloo en Wim Eiselin achter de hand. Dat was al zo in december en dat was ook in deze wedstrijd het geval. Al vrij spoedig hadden zij ons een 1,5-0,5 voorsprong bezorgd. Marco overspeelde Lex de Jager, Wim neutraliseerde met groot gemak het spel van Dennis Krassenburg. Voor het overige leken wij op dat moment stabiel op weg naar een 4-2 nederlaag, want Frank Otten en Robert Balm stonden hopeloos, Gerda Schiermeier een pion achter en ook uit mijn partij leek maximaal remise te peuren. Maar toen moest de avond nog beginnen. Gerda hield tegen Marc van der Meij knap stand en plaatste op een goed moment een remise-aanbod, dat na ampele overweging werd aangenomen. In mijn partij maakte Roberto Ierschot een kolossale blunder, waarna hij twee zetten later mat stond. Ineens waren er drie bordpunten binnen en werd de 3-3 al gevierd. Maar dan reken je buiten Robert. Terwijl Frank tegen Wolter Vos inderdaad moest opgeven, speelde hij met een stuk minder, maar met veel meer tijd op de klok dan Huub de Vries, driftig door. En jawel, ineens liet Huub dat stuk vóór ongedekt achter en á tempo griste Robert het van het bord. De stelling die overbleef was potremise, maar Robert zou zeker doorgespeeld hebben tot het gaatje als hem niet door zijn teamleider gevraagd was om voor de winst in de wedstrijd maar remise aan te bieden. Over drie weken spelen we thuis tegen Assendelft. Nou, die zijn echt veel te sterk hoor!!! (??)
|
